Λέμε τώρα!

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν κάτι κόμματα...
Μπλα, μπλα, μπλα Δημοκρατία... Μπλα, μπλα, μπλα τα εκλέξαμε...
Έγινε εξουσία το πρώτο, μεγάλωνε το δεύτερο. Μεγάλωναν και οι ανάγκες επαφής με τον λαό (λέμε τώρα) η οποία επαφή όμως είχε κι ένα κόστος να πάρει η ευχή...
Βοηθούσαν κάποιοι γενναιόδωροι άνθρωποι (λέμε τώρα) αλλά αυτό δεν έφτανε. Άσε που ζητούσαν να έχουν, βρε παιδί μου, κι ένα λόγο πάνω στα όσα υποστήριζαν αυτά τα κόμματα.
Το είδαν λίγο με ευαισθησία το πράγμα οι αρχηγοί τους και είπαν για να μην παραμπλέξει το πράγμα με τους γενναιόδωρους να δίνει το κράτος μία βοήθεια στα κόμματα, μια κομματική χρηματοδότηση για τις ανάγκες τους (λέμε τώρα) κυρίως τις προεκλογικές.
Και αυτό έκανε το κράτος (δηλαδή το πρώτο κόμμα, τότε). Εδωσε σε όλα τα κόμματα κρατικά χρήματα όπως πχ. έκανε με το στρατό, την αστυνομία, τα σχολεία κτλ κτλ
Μπήκε ζεστό χρήμα στα κόμματα και είπαν τα κόμματα να γίνουν πιο μεγάλα κόμματα με γραφεία, με υπαλλήλους, με υποκαταστήματα, με εφημερίδες, με περιοδικά, με μπερκέτια διάφορα και φυσικά με εκατοντάδες χιλιάδες κομματικά σημαιάκια και γιρλάντες και μικροφωνικές...
Ταυτόχρονα βέβαια δεν έπαψαν να κάνουν και οικονομικές εξορμήσεις, να μαζεύουν λεφτά από μέλη, φίλους και οπαδούς με κουπόνια, με εισιτήρια σε Γιορτές και Φεστιβάλ.
Ελα μου όμως που άνοιξε η όρεξη και απλώθηκε περισσότερο ο τραχανάς και αυξήθηκαν οι ανάγκες και πέφταν και κάτι δεκαχίλιαρα (δραχμές, τότε) σε ψηφοφόρους και που το χρήμα, κρατικό και κουπόνια δεν έφτανε;
Ξαναπήγαν στους γενναιόδωρους!
Χαρά οι γενναιόδωροι που θα μοίραζαν γενναιόδωρα τις δεσμίδες και στα "ζερό" και στα "τιέρ" και στα "ορφανά" της ρουλέτας! Όποιο και να έβγαινε εξουσία από τα δύο μεγάλα κόμματα, κερδισμένοι θα ήταν. Και τα "ορφανά" μικρά κόμματα θα ήταν μπουκωμένα κι όσο θα κρατούσαν τα μαγαζάκια τους στο 3 με 8% θα πήγαιναν πρίμα με τα οικονομικά τους.
Και περάσαν οι φορές και περάσαν οι καιροί και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα (λέμε τώρα!).
Φτάσαμε έτσι στην υπέρτατη "κουλαμάρα" του όσο μεγαλύτερη η κρατική χρηματοδότηση, τόσο μεγαλύτερη και η εξάρτηση του μεγάλου κόμματος από την ιδιωτική πρωτοβουλία...
Είχαν αναλάβει και μία υποχρέωση όμως τα κόμματα: να διαμεσολαβούν ανάμεσα στο κράτος (που τα χρηματοδοτούσε) και στους γενναιόδωρους (που επίσης τα χρηματοδοτούσαν).
Ηταν που ήταν αρχηγικά από τη μάνα τους τα κόμματα, λόγω του ότι το πράγμα σοβάρεψε (λογιστικά και διοικητικά) έγιναν περισσότερο συγκεντρωτικά με οικονομικούς διευθυντές και τα τοιαύτα για να μπορεί να γίνεται η δουλειά και να μη βγει και κανένα μέλος σε καμιά τοπική και πει "ρε που τα πουλάτε αυτά;" ή ακόμη χειρότερα, "ρε μοναχοφάηδες, ρίχτε και από εδώ κανά  φράγκο".
Πιο συγκεντρωτικά τα κόμματα με τις κορυφές των πυραμίδων στη χλίδα, με ανώτερα και μεσαία στελέχη, με αυξημένα κόστη παραστάσεων, με τα ΜΜΕ να ζητούν μερίδιο...
Τα έβλεπαν αυτά τα μέλη κι αν δεν έπεφτε κανένα ρουσφετάκι, κανένας διορισμός, σιχτίριζαν και έφευγαν από τις τοπικές. Μειώθηκαν τα έσοδα από τα κουπόνια. Επρεπε τώρα τα κόμματα να αγροάζουν τα ίδια συνδρομές και κουπόνια για να μη φανεί ότι είχαν λίγα μέλη. Ή να εξαγοράζουν την ιδιότητα του (ανενεργού) μέλους και ψηφοφόρου κάθε τρία-τέσσερα χρόνια.
Σκατά!
Δεν φτάναν τα λεφτά!
Ούτε τα κρατικά. Ούτε των κουπονιών. Ούτε των γενναιόδωρων.
Τι έμενε;
Τα δάνεια από τους τραπεζίτες!
Μπλα, μπλα, μπλα Δημοκρατία... Μπλα, μπλα, μπλα θα ξαναεκλεγούμε...
Θέλει παραπάνω ο τραπεζίτης για να σου δώσει δάνειο, όταν μάλιστα έχεις και κρατική χρηματοδότηση, δηλαδή εξασφάλιση; Δεν θέλει! Καλά μαζί σου θέλει να τα έχει διότι εσύ διόριζες τις διοικήσεις των τραπεζών...
Ηλθε κι έδεσε το πράγμα!
Η Μεταπολίτευση έγινε Μεταλήστευση με τα όλα της!
Κράτος-κόμματα-τράπεζες-επενδυτές-μάγισσες και χαρτορίχτρες είχαν γίνει ένα υπέροχο πλέγμα εξουσίας.
Τα κόμματα από θεσμοί εκπροσώπησης έγιναν υδροκέφαλοι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί και ωραιότατα πλυντήρια χρήματος και συνειδήσεων...
Πολιτικές οικογένειες έγιναν κανονικές βιοτεχνίες που λειτουργούσαν εντός εκτός των κομμάτων.
Αλλάζει όμως ο καιρός,
να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί
πάει η φωλιά πάν’ τα κοτσυφόπουλα, παν’ όλα,
Πεθάναν οι ιδρυτές
Πεθάναν κι όσοι ξέραν τα κόλπα
Πέθανε και η Λίμαν Μπρόδερς
Να η κρίση
Να η αφραγκιά
Να και κάτι ηλίθιοι διάδοχοι

Και φτάσαμε μέχρι εδώ, να ζητούν τα κόμματα να τους περικοπούν τα χρέη στις τράπεζες και τα τα κυνηγάει ο εισαγγελέας...

Όπως θα καταλάβατε ίσως, τα χρέη προς τις τράπεζες είναι το ΛΙΓΟΤΕΡΟ που έχει συμβεί σε αυτό τον τόπο από τα κόμματα που λειτουργούσαν με αυτόν τον τρόπο!
Η κορυφή του παγόβουνου...
Όπως επίσης θα πρέπει να καταλάβετε ΝΑ ΓΙΑΤΙ θέλουν να επανέλθουν στην εξουσία!
Λέμε τώρα!



"Τα λεφτά, τα μπερντέ, τα μπικικίνια τα ψιλά, τα χοντρά, τριάντα αργύρια, και στο τέλος την πατάς εφόσον έχεις γκίνια..." που τραγουδάει κι ο Σταμάτης

anemosnaftilos