Το να δίνεις σε κάποιον το δικαίωμα να δώσει εξετάσεις και μετά να μην τον αφήνεις να παρακολουθεί τα μαθήματα, μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα (χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο): Πρώτον, ότι είσαι ό,τι να’ ναι ως κράτος υπηρεσίες κλπ, που θα πει ότι κάποιος ενέκρινε, χωρίς να έχει ρωτήσει τους άλλους μήπως για τον Ρωμανό προβλέπεται κάποια εξαίρεση. Το δεύτερο είναι σημαντικότερο και είναι και ευρύτερο: έχει να κάνει με το τι σωφρονιστικό σύστημα έχουμε ως χώρα και- ακόμα σημαντικότερο- με το τι σωφρονιστικό σύστημα μπορούμε να έχουμε. Ως πρόθεση θέλουμε να είμαστε ευρωπαίοι. Θέλουμε να έχουμε φιλελεύθερες νομοθεσίες σε ό,τι αφορά τους έγκλειστους, τα δικαιώματά τους και τις συνθήκες κράτησης. Αλλά δεν μπορούμε. Η κοινωνία μας δεν σηκώνει τόση «Σουηδία». Θέλουμε εκείνον που σκότωσε να τον βλέπουμε να υποφέρει και στα πίσω- πίσω νομίζουμε ότι έχουμε και δίκιο, αφού «όποιος σφάλλει, πρέπει να τιμωρείται». Έτσι προσπαθώντας να πατήσουμε σε δύο βάρκες έχουμε αυτά τα τραγελαφικά αποτελέσματα ο Ρωμανός να δικαιούται να δώσει εξετάσεις αλλά όχι και να φοιτήσει. Μια τρίτη εκδοχή είναι αυτή της ελληνικής πονηριάς. Σύμφωνα με αυτήν, «άσ’ τον να δώσει εξετάσεις και ελπίζουμε ότι δεν θα περάσει. Αν περάσει, βλέπουμε τι κάνουμε». Στην ουσία τώρα. Πρέπει ένας τρομοκράτης/βαρυποινίτης/δολοφόνος που είναι στη φυλακή να έχει πρόσβαση σε δραστηριότητες, όπως η τριτοβάθμια εκπαίδευση, η κηπουρική ή η σύσταση φιλοπτώχου εταιρίας; Για εμένα ξεκάθαρα ναι, αφού πιστεύω πως ο σωφρονισμός λειτουργεί αποτελεσματικότερα για τον παραβάτη και για την κοινωνία όταν δεν είναι απάνθρωπος και όταν έχει ως βασικό σκοπό την επανένταξη. Ωστόσο, οι δυνατότητες που μπορεί να έχουν οι φυλακισμένοι (άδειες αναψυχής, εκπαιδευτικές κλπ), μπορούν να αίρονται για κάποιο χρονικό διάστημα στις περιπτώσεις εκείνων που επιχειρούν να καταπατήσουν τους όρους κράτησής τους. Εκείνων όμως, όχι των συγκρατουμένων τους! Η δραπέτευση Ξηρού πήγε τα δικαιώματα των κρατουμένων αρκετά πίσω, καθώς η πολιτεία διάλεξε να «κόψει κεφάλι», αντί να προμηθευτεί τις ηλεκτρονικές χειροπέδες ή ό,τι άλλο αντίστοιχο γκάτζετ θα βοηθούσε στον εντοπισμό ενός τέτοιου φυγά. Η απεργία πείνας από μόνη της ή όποια άλλη προσπάθεια αυτοθυσίας δεν αρκεί για να θεμελιώσει δίκαιο, όσο δυσάρεστο και αν είναι να παρακολουθεί κάποιος έναν άνθρωπο να αργοπεθαίνει. Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι οι απεργίες πείνας δεν ξεκινούν από καπρίτσιο. Ο άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας και θέτει τη ζωή του σε τέτοιον κίνδυνο αξίζει να ακουστεί- πράγμα που συνήθως συμβαίνει, όπως και στην περίπτωση Ρωμανού. Αν αυτά που ζητά εκείνος που ακούγεται είναι νόμιμα, δεν υπάρχει δικαιολογία να μην γίνουν δεκτά. Αλλιώς, δεν νοείται η κρατική νομιμότητα. Είναι η ίδια νομιμότητα την οποία διάφοροι δεξιοί ή ακροδεξιοί επιχειρούν να συμψηφίσουν με πράξεις ή παραλείψεις «των άλλων», της αριστεράς. Η κοινή λογική όμως δεν συμψηφίζεται.
ΙΟΒΟΛΟΣ
ΙΟΒΟΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση