Όταν οι μάνατζερ των μεγαλύτερων πιστωτικών ιδρυμάτων του κόσμου και οι επικεφαλής των διεθνών οικονομικών οργανισμών αρχίζουν να ανησυχούν για τους φτωχούς, είναι εμφανές ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Το «ενδιαφέρον» δεν έχει καμία σχέση ούτε με την εταιρική ευθύνη (sic) ούτε με τη φιλανθρωπία (έννοια άγνωστη σε εκείνα τα σαλόνια), αλλά δείχνει τον φόβο ότι η «πείνα» μπορεί να κινήσει λαούς, να καταργήσει σύνορα. Να γκρεμίσει ισορροπίες που χτίστηκαν με επιμονή και υπομονή τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εξεγέρσεις για το ψωμί, το ρύζι, τη σόγια στοιχειώνουν τα όνειρα της παγκοσμιοποίησης. Οι νεκροί της «πείνας» είναι ένα έγκλημα του νεοφιλελευθερισμού κατά της ανθρωπότητας.
Ένα έγκλημα με γνωστούς ενόχους, που όμως δεν θα κληθούν να απολογηθούν σε κανένα διεθνές δικαστήριο. Εκατόν εξήντα χρόνια μετά το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», όλοι όσοι βιάστηκαν να αναγγείλουν το τέλος της πάλης των τάξεων δείχνουν να έχουν χάσει την ψυχραιμία τους, διαπιστώνοντας ότι «οι επικίνδυνες τάξεις είναι πάντα εδώ».
O Μαρξ γράφει ότι φθάνει η στιγμή που η αστική τάξη «δεν μπορεί πλέον να ασκήσει την εξουσία της γιατί δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση των σκλάβων της». Γιατί είναι αναγκασμένη να τους αφήσει να βυθιστούν σε μια κατάσταση όπου, αντί να τρέφονται από αυτούς (τους σκλάβους), τους τρέφει αυτή. Αυτό είναι σε τελευταία ανάλυση όλο το ζουμί της κρίσης που εξαπλώνεται στον κόσμο, απογυμνωμένο από ιδεολογήματα και οικονομικίστικες αναλύσεις.
Γι΄ αυτό και τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς μισούν τόσο το προλεταριάτο. Το φοβούνται και γι΄ αυτό θέλουν να το εξοντώσουν, επειδή «έπαψε να είναι παραγωγικό». Αυτή είναι η αποστολή που η Διεθνής του Νεοφιλελευθερισμού έχει αναθέσει στους ανά την Γη μετα-αριστερούς.
Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση όχι μόνο δεν μπορεί να βάλει τάξη στην αταξία, όχι μόνο δεν μπορεί να καταργήσει τις κοινωνικές αντιθέσεις, αλλά το αντίθετο: είναι φορέας προσεχών αιματηρών συγκρούσεων οικονομικών, πολιτικών, εθνικιστικών, θρησκευτικών, πολιτισμικών. Ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα επωάζει «τους μελλοντικούς νεκροθάφτες του», όπως προφητεύει το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο».
ΤΟ ΒΗΜΑ -Βασίλης Μουλόπουλος
Ένα έγκλημα με γνωστούς ενόχους, που όμως δεν θα κληθούν να απολογηθούν σε κανένα διεθνές δικαστήριο. Εκατόν εξήντα χρόνια μετά το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», όλοι όσοι βιάστηκαν να αναγγείλουν το τέλος της πάλης των τάξεων δείχνουν να έχουν χάσει την ψυχραιμία τους, διαπιστώνοντας ότι «οι επικίνδυνες τάξεις είναι πάντα εδώ».
O Μαρξ γράφει ότι φθάνει η στιγμή που η αστική τάξη «δεν μπορεί πλέον να ασκήσει την εξουσία της γιατί δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση των σκλάβων της». Γιατί είναι αναγκασμένη να τους αφήσει να βυθιστούν σε μια κατάσταση όπου, αντί να τρέφονται από αυτούς (τους σκλάβους), τους τρέφει αυτή. Αυτό είναι σε τελευταία ανάλυση όλο το ζουμί της κρίσης που εξαπλώνεται στον κόσμο, απογυμνωμένο από ιδεολογήματα και οικονομικίστικες αναλύσεις.
Γι΄ αυτό και τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς μισούν τόσο το προλεταριάτο. Το φοβούνται και γι΄ αυτό θέλουν να το εξοντώσουν, επειδή «έπαψε να είναι παραγωγικό». Αυτή είναι η αποστολή που η Διεθνής του Νεοφιλελευθερισμού έχει αναθέσει στους ανά την Γη μετα-αριστερούς.
Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση όχι μόνο δεν μπορεί να βάλει τάξη στην αταξία, όχι μόνο δεν μπορεί να καταργήσει τις κοινωνικές αντιθέσεις, αλλά το αντίθετο: είναι φορέας προσεχών αιματηρών συγκρούσεων οικονομικών, πολιτικών, εθνικιστικών, θρησκευτικών, πολιτισμικών. Ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα επωάζει «τους μελλοντικούς νεκροθάφτες του», όπως προφητεύει το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο».
ΤΟ ΒΗΜΑ -Βασίλης Μουλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση