Πολύ φοβάμαι ότι εδώ που τα φτάσαμε τα πράγματα θα είναι ή η ζωή τους ή η ζωή μας!

Περνούσαμε τόσο καλά που εγκαταλείψαμε και όλες τις «χαμηλές εργασίες». Αρχικά τα χωράφια, ύστερα τις βιοτεχνίες και τις οικοδομές.

Εργασίες που σύντομα καλύφθηκαν από τα μεγάλα κύματα οικονομικών μεταναστών. Οι οποίοι δούλευαν αρχικά ανασφάλιστοι και με χαμηλά μεροκάματα, αργότερα στοιχειωδώς ασφαλισμένοι με επίσης μικρά μεροκάματα αλλά πάντως χωρίς κανένα σχέδιο ένταξής τους στην κοινωνία μας. Αλλά και πως θα μπορούσε να εκπονήσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο για τους «ξένους» μια ήδη παρασιτική κοινωνία;

«Ευρωπαίοι» πλέον, δεκάρα δεν δίναμε για τις συνέπειες αυτών των πολιτικών στην ίδια την κοινωνία:

1. Οι παραγωγικές τάξεις έπαψαν να υπάρχουν. Μόνο συντεχνίες παρασιτικών επαγγελμάτων. Αρα έπαψαν να υπάρχουν και διακριτές κοινωνικές-οικονομικές τάξεις. «Γκαρσόνι» μπορούσε να γίνει ο οποιοσδήποτε…

2. Ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε σε απίστευτο βαθμό με αποτέλεσμα να «εφευρίσκονται» πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες για να μην ξύνονται οι υπάλληλοι. Το κράτος έγινε δυσκίνητο και το κόστος του διογκώθηκε επίσης.

3. Παράλληλα διογκώθηκε και η πελατειακή σχέση πολιτών και πολιτικών…

4. Οι βιομήχανοι, αφού δεν μπορούσαν να εξάγουν και ανταγωνιστούν τους εταίρους μας έγιναν αποκλειστικά κρατικοδίαιτοι αρχικά και αργότερα μετέφεραν τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό…

5. Κρατικοδίαιτοι επίσης έγιναν και οι επιστήμονες, οι άνθρωποι των γραμμάτων και του πολιτισμού.

6. Οι λεγόμενοι «λειτουργοί» της κοινωνίας –δάσκαλοι, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι κτλ- είτε διορίστηκαν σε δημόσιες υπηρεσίες είτε μετέτρεψαν το λειτούργημά τους σε καθαρά κερδοσκοπικό επάγγελμα.

7. Η Παιδεία, που ένας από τους σκοπούς της, είναι η δημιουργία ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ, διαλύθηκε…

8. Η Υγεία το ίδιο…

9. Η Δικαιοσύνη το ίδιο…

10. Το Ασφαλιστικό σύστημα το ίδιο…

11. Στο τέλος επαγγελματικοποιήθηκαν και οι πολιτικοί. Εγιναν «πολιτικοί καριέρας». Οποιος είχε τα περισσότερα χρήματα εκλεγόταν, όποιος εκλεγόταν αποκτούσε περισσότερα χρήματα. Και τελευταίο αλλά όχι έσχατο…

12. …σταμάτησε και η παραγωγή σκέψης, ιδεών, λύσεων, προτάσεων και οραμάτων. Διότι σκέψεις, ιδέες και λύσεις παράγουν όσοι (…) παράγουν και υλικά αγαθά και γνώσεις.

Χωρίς παραγωγούς έπαψε να παράγεται φυσικά και πλούτος… Πράγμα που δεν φαινόταν την εποχή των μεγάλων επιδοτήσεων…

Όταν οι στοιχειώδεις ανάγκες εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης μεγάλωσαν, μεγάλωσε και ο δανεισμός από έξω. Όταν ούτε αυτός αρκούσε αρχίσαμε –επί Μητσοτάκη- να πουλάμε και τα «ασημικά». Ξεκίνησαν δηλαδή οι ιδιωτικοποιήσεις προβληματικών αλλά και υγιών κομματιών του δημόσιου τομέα.

Παράλληλα, την ίδια εποχή, δημιουργήθηκαν και νέοι τομείς παραγωγής «παρασίτων», ανθρώπων δηλαδή που παρείχαν αποκλειστικά υπηρεσίες σε μια κοινωνία που δεν παρήγαγε αγαθά:

ANemos

αποφασίζουμε:

ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Καθορίζουμε τις αποδοχές αιρετών οργάνων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και αυτές των γενικών γραμματέων των δήμων, ως ακολούθως:

1. α) Η αντιμισθία των δημάρχων σε δήμους με πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων (100.000) κατοίκων είναι ισόποση με το ενενήντα τοις εκατό (90%) των πάσης φύσεως αποδοχών του Γενικού Γραμματέα Υπουργείου, των δημάρχων των δήμων με πληθυσμό από είκοσι χιλιάδες (20.000) έως εκατό χιλιάδες (100.000) κατοίκους είναι ισόποση με το εβδομήντα δύο τοις εκατό (72%) των ανωτέρω αποδοχών και των δημάρχων των δήμων με πληθυσμό κάτω των είκοσι χιλιάδων (20.000) κατοίκων είναι ισόποση με το πενήντα τέσσερα τοις εκατό (54%) των ανωτέρω αποδοχών.

β) Οι αντιδήμαρχοι λαμβάνουν το πενήντα τοις εκατό (50%) της αντιμισθίας που αναλογεί στο δήμαρχο, ενώ οι πρόεδροι των δημοτικών συμβουλίων λαμβάνουν το είκοσι ένα τοις εκατό (21%) αυτής.

γ) Η αντιμισθία που δικαιούνται τα αιρετά όργανα των δήμων, τα οποία χαρακτηρίζονται ως άτομα με αναπηρίες, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις, προσαυξάνεται κατά τα οριζόμενα στην παρ. 4 του άρθρου 92 του ν. 3852/2010.

δ) Οι αποδοχές που δικαιούνται να εισπράττουν οι γενικοί γραμματείς των δήμων, καθορίζονται ως ποσοστό 65% επί της αντιμισθίας του οικείου δημάρχου.

Οι μηνιαίες αποδοχές των προαναφερόμενων γενικών γραμματέων, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι κατώτερες των αντίστοιχων αποδοχών των υπαλλήλων ειδικών θέσεων 1ου βαθμού, όπως αυτές καθορίζονται κάθε φορά.

Πέραν των ανωτέρω αποδοχών, στους εν λόγω γενικούς γραμματείς καταβάλλεται και η οικογενειακή παροχή, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που καθορίζονται κάθε φορά από τις κείμενες διατάξεις.

Γιατί αν γλυτώσει το παιδί...

Γιατί αν γλυτώσει το παιδί...

Στίχοι τραγουδιών έρχονται και φεύγουν διαρκώς. Άλλοι κυκλοφορούν στο στόμα, άλλοι καρφώνονται στο μυαλό για καιρό και μένουν εκεί. Το μυαλό, ένα περίεργο και θαυμαστό όργανο, τους ανασύρει σε στιγμές ταιριαστές ή και αταίριαστες. Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι απαραίτητα στίχοι. Μπορεί να είναι φράσεις, ατάκες και ό,τι άλλο καταγράφεται στη μνήμη. Καταχωνιασμένα λόγια για καιρό που περιμένουν να βγουν στην επιφάνεια μόλις κάτι σηματοδοτήσει, ενίοτε αλλοιωμένοι - ενίοτε απαράλλακτοι.

Εδώ και μέρες μου έχουν κολλήσει οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου όπως τους ακούσαμε και μάθαμε μέσα από τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου "Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα". 

ο απλός λαός οι απλοί πολίτες.

Χιλιάδες μηνύματα υποστήριξης όλων των υποψηφίων από τον απλό λαό (foto)

έτσι λένε ‘’οι πολιτικοί(;; )τους ανθρώπους που θέλουν να πάρουν την ψήφο του ....ο απλός λαός οι απλοί πολίτες.

Οι επικίνδυνες τάξεις είναι εδώ...Οι νεκροί της «πείνας» είναι ένα έγκλημα του νεοφιλελευθερισμού κατά της ανθρωπότητας.

Όταν οι μάνατζερ των μεγαλύτερων πιστωτικών ιδρυμάτων του κόσμου και οι επικεφαλής των διεθνών οικονομικών οργανισμών αρχίζουν να ανησυχούν για τους φτωχούς, είναι εμφανές ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Το «ενδιαφέρον» δεν έχει καμία σχέση ούτε με την εταιρική ευθύνη (sic) ούτε με τη φιλανθρωπία (έννοια άγνωστη σε εκείνα τα σαλόνια), αλλά δείχνει τον φόβο ότι η «πείνα» μπορεί να κινήσει λαούς, να καταργήσει σύνορα. Να γκρεμίσει ισορροπίες που χτίστηκαν με επιμονή και υπομονή τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εξεγέρσεις για το ψωμί, το ρύζι, τη σόγια στοιχειώνουν τα όνειρα της παγκοσμιοποίησης. Οι νεκροί της «πείνας» είναι ένα έγκλημα του νεοφιλελευθερισμού κατά της ανθρωπότητας.
Ένα έγκλημα με γνωστούς ενόχους, που όμως δεν θα κληθούν να απολογηθούν σε κανένα διεθνές δικαστήριο. Εκατόν εξήντα χρόνια μετά το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», όλοι όσοι βιάστηκαν να αναγγείλουν το τέλος της πάλης των τάξεων δείχνουν να έχουν χάσει την ψυχραιμία τους, διαπιστώνοντας ότι «οι επικίνδυνες τάξεις είναι πάντα εδώ».
O Μαρξ γράφει ότι φθάνει η στιγμή που η αστική τάξη «δεν μπορεί πλέον να ασκήσει την εξουσία της γιατί δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση των σκλάβων της». Γιατί είναι αναγκασμένη να τους αφήσει να βυθιστούν σε μια κατάσταση όπου, αντί να τρέφονται από αυτούς (τους σκλάβους), τους τρέφει αυτή. Αυτό είναι σε τελευταία ανάλυση όλο το ζουμί της κρίσης που εξαπλώνεται στον κόσμο, απογυμνωμένο από ιδεολογήματα και οικονομικίστικες αναλύσεις.
Γι΄ αυτό και τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς μισούν τόσο το προλεταριάτο. Το φοβούνται και γι΄ αυτό θέλουν να το εξοντώσουν, επειδή «έπαψε να είναι παραγωγικό». Αυτή είναι η αποστολή που η Διεθνής του Νεοφιλελευθερισμού έχει αναθέσει στους ανά την Γη μετα-αριστερούς.
Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση όχι μόνο δεν μπορεί να βάλει τάξη στην αταξία, όχι μόνο δεν μπορεί να καταργήσει τις κοινωνικές αντιθέσεις, αλλά το αντίθετο: είναι φορέας προσεχών αιματηρών συγκρούσεων οικονομικών, πολιτικών, εθνικιστικών, θρησκευτικών, πολιτισμικών. Ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα επωάζει «τους μελλοντικούς νεκροθάφτες του», όπως προφητεύει το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο».

 ΤΟ ΒΗΜΑ -Βασίλης Μουλόπουλος

Λέμε τώρα!

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν κάτι κόμματα...
Μπλα, μπλα, μπλα Δημοκρατία... Μπλα, μπλα, μπλα τα εκλέξαμε...
Έγινε εξουσία το πρώτο, μεγάλωνε το δεύτερο. Μεγάλωναν και οι ανάγκες επαφής με τον λαό (λέμε τώρα) η οποία επαφή όμως είχε κι ένα κόστος να πάρει η ευχή...
Βοηθούσαν κάποιοι γενναιόδωροι άνθρωποι (λέμε τώρα) αλλά αυτό δεν έφτανε. Άσε που ζητούσαν να έχουν, βρε παιδί μου, κι ένα λόγο πάνω στα όσα υποστήριζαν αυτά τα κόμματα.
Το είδαν λίγο με ευαισθησία το πράγμα οι αρχηγοί τους και είπαν για να μην παραμπλέξει το πράγμα με τους γενναιόδωρους να δίνει το κράτος μία βοήθεια στα κόμματα, μια κομματική χρηματοδότηση για τις ανάγκες τους (λέμε τώρα) κυρίως τις προεκλογικές.
Και αυτό έκανε το κράτος (δηλαδή το πρώτο κόμμα, τότε). Εδωσε σε όλα τα κόμματα κρατικά χρήματα όπως πχ. έκανε με το στρατό, την αστυνομία, τα σχολεία κτλ κτλ
Μπήκε ζεστό χρήμα στα κόμματα και είπαν τα κόμματα να γίνουν πιο μεγάλα κόμματα με γραφεία, με υπαλλήλους, με υποκαταστήματα, με εφημερίδες, με περιοδικά, με μπερκέτια διάφορα και φυσικά με εκατοντάδες χιλιάδες κομματικά σημαιάκια και γιρλάντες και μικροφωνικές...
Ταυτόχρονα βέβαια δεν έπαψαν να κάνουν και οικονομικές εξορμήσεις, να μαζεύουν λεφτά από μέλη, φίλους και οπαδούς με κουπόνια, με εισιτήρια σε Γιορτές και Φεστιβάλ.
Ελα μου όμως που άνοιξε η όρεξη και απλώθηκε περισσότερο ο τραχανάς και αυξήθηκαν οι ανάγκες και πέφταν και κάτι δεκαχίλιαρα (δραχμές, τότε) σε ψηφοφόρους και που το χρήμα, κρατικό και κουπόνια δεν έφτανε;
Ξαναπήγαν στους γενναιόδωρους!
Χαρά οι γενναιόδωροι που θα μοίραζαν γενναιόδωρα τις δεσμίδες και στα "ζερό" και στα "τιέρ" και στα "ορφανά" της ρουλέτας! Όποιο και να έβγαινε εξουσία από τα δύο μεγάλα κόμματα, κερδισμένοι θα ήταν. Και τα "ορφανά" μικρά κόμματα θα ήταν μπουκωμένα κι όσο θα κρατούσαν τα μαγαζάκια τους στο 3 με 8% θα πήγαιναν πρίμα με τα οικονομικά τους.
Και περάσαν οι φορές και περάσαν οι καιροί και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα (λέμε τώρα!).
Φτάσαμε έτσι στην υπέρτατη "κουλαμάρα" του όσο μεγαλύτερη η κρατική χρηματοδότηση, τόσο μεγαλύτερη και η εξάρτηση του μεγάλου κόμματος από την ιδιωτική πρωτοβουλία...
Είχαν αναλάβει και μία υποχρέωση όμως τα κόμματα: να διαμεσολαβούν ανάμεσα στο κράτος (που τα χρηματοδοτούσε) και στους γενναιόδωρους (που επίσης τα χρηματοδοτούσαν).
Ηταν που ήταν αρχηγικά από τη μάνα τους τα κόμματα, λόγω του ότι το πράγμα σοβάρεψε (λογιστικά και διοικητικά) έγιναν περισσότερο συγκεντρωτικά με οικονομικούς διευθυντές και τα τοιαύτα για να μπορεί να γίνεται η δουλειά και να μη βγει και κανένα μέλος σε καμιά τοπική και πει "ρε που τα πουλάτε αυτά;" ή ακόμη χειρότερα, "ρε μοναχοφάηδες, ρίχτε και από εδώ κανά  φράγκο".
Πιο συγκεντρωτικά τα κόμματα με τις κορυφές των πυραμίδων στη χλίδα, με ανώτερα και μεσαία στελέχη, με αυξημένα κόστη παραστάσεων, με τα ΜΜΕ να ζητούν μερίδιο...
Τα έβλεπαν αυτά τα μέλη κι αν δεν έπεφτε κανένα ρουσφετάκι, κανένας διορισμός, σιχτίριζαν και έφευγαν από τις τοπικές. Μειώθηκαν τα έσοδα από τα κουπόνια. Επρεπε τώρα τα κόμματα να αγροάζουν τα ίδια συνδρομές και κουπόνια για να μη φανεί ότι είχαν λίγα μέλη. Ή να εξαγοράζουν την ιδιότητα του (ανενεργού) μέλους και ψηφοφόρου κάθε τρία-τέσσερα χρόνια.
Σκατά!
Δεν φτάναν τα λεφτά!
Ούτε τα κρατικά. Ούτε των κουπονιών. Ούτε των γενναιόδωρων.
Τι έμενε;
Τα δάνεια από τους τραπεζίτες!
Μπλα, μπλα, μπλα Δημοκρατία... Μπλα, μπλα, μπλα θα ξαναεκλεγούμε...
Θέλει παραπάνω ο τραπεζίτης για να σου δώσει δάνειο, όταν μάλιστα έχεις και κρατική χρηματοδότηση, δηλαδή εξασφάλιση; Δεν θέλει! Καλά μαζί σου θέλει να τα έχει διότι εσύ διόριζες τις διοικήσεις των τραπεζών...
Ηλθε κι έδεσε το πράγμα!
Η Μεταπολίτευση έγινε Μεταλήστευση με τα όλα της!
Κράτος-κόμματα-τράπεζες-επενδυτές-μάγισσες και χαρτορίχτρες είχαν γίνει ένα υπέροχο πλέγμα εξουσίας.
Τα κόμματα από θεσμοί εκπροσώπησης έγιναν υδροκέφαλοι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί και ωραιότατα πλυντήρια χρήματος και συνειδήσεων...
Πολιτικές οικογένειες έγιναν κανονικές βιοτεχνίες που λειτουργούσαν εντός εκτός των κομμάτων.
Αλλάζει όμως ο καιρός,
να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί
πάει η φωλιά πάν’ τα κοτσυφόπουλα, παν’ όλα,
Πεθάναν οι ιδρυτές
Πεθάναν κι όσοι ξέραν τα κόλπα
Πέθανε και η Λίμαν Μπρόδερς
Να η κρίση
Να η αφραγκιά
Να και κάτι ηλίθιοι διάδοχοι

Και φτάσαμε μέχρι εδώ, να ζητούν τα κόμματα να τους περικοπούν τα χρέη στις τράπεζες και τα τα κυνηγάει ο εισαγγελέας...

Όπως θα καταλάβατε ίσως, τα χρέη προς τις τράπεζες είναι το ΛΙΓΟΤΕΡΟ που έχει συμβεί σε αυτό τον τόπο από τα κόμματα που λειτουργούσαν με αυτόν τον τρόπο!
Η κορυφή του παγόβουνου...
Όπως επίσης θα πρέπει να καταλάβετε ΝΑ ΓΙΑΤΙ θέλουν να επανέλθουν στην εξουσία!
Λέμε τώρα!



"Τα λεφτά, τα μπερντέ, τα μπικικίνια τα ψιλά, τα χοντρά, τριάντα αργύρια, και στο τέλος την πατάς εφόσον έχεις γκίνια..." που τραγουδάει κι ο Σταμάτης

anemosnaftilos

Είπα στη μάνα μου πως δεν έχω skype και μου λέει: «δεν πειράζει, φέρ’τα εδώ να σ'τα πλύνω με ariel”...

Είπα στη μάνα μου πως δεν έχω skype και μου λέει: «δεν πειράζει, φέρ’τα εδώ να σ'τα πλύνω με ariel”...

“Πονηρούλη … τώρα καταλάβαμε γιατί μας έφτιαξες τον κόμβο που είχες δει στο εξωτερικό !”Σσσωραίος

Τώρα καταλάβαμε ότι πρέπει να ωριμάσει το θέμα, να σε παρακαλέσουμε, να σκοτωθούμε και μετά να μας σώσεις . 

!!!!!!!!!!! 

Σσωραίος μεγάλε !!!!!!!!!!!!!!!

!!!!!!!!!!!

ο πιο αδύναμος κρίκος....

Το νερό τρέχει… ποτάμι και ο Δήμος μας καλεί να πληρώσουμε την στιγμή που από το νερό που χύνεται άσκοπα (λόγο υπερχείλισης ??????????) θα έπινε νερό άλλο ένα χωριό .

Όλοι περνάμε κουνάμε το κεφάλι ..λέμε τι κατάσταση είναι αυτή και αυτό είναι όλο ....

Είναι για γέλια οι άνθρωποι αυτό το νερό που χύνεται θα πρέπει να το πληρώνει ο σπάταλος Δήμος να σου πω εγώ για πότε το φτιάχνουν αλλά …….

πολλά κυβικά χάνονται στην κυριολεξία από βλακεία ;;; άγνοια ;;;;; των τοπικών διοικούντων το νερό ρέει άφθονο από τις σωλήνες που φεύγουν από την υπερχείλιση.

 Την ώρα που η δημοτική Αρχή και ο δήμαρχος καλούν τους Μαρτιναίους να κάνουν οικονομία στην κατανάλωση του νερού και τους έχουν μετρητή για να πληρώνουν όσο καταναλώνουν τότε θα πρέπει να μπει μετρητής  να δούμε πόσο νερό χύνεται από την την  υπερχείλιση.

Κοντός ψαλμός.........

Αραχτοί και σήμερα, καθόμασταν  ως συνήθως (λόγο ανεργίας) στην πλατεία και πίναμε την φραπεδιά μας ,ήμουνα πολύ απογοητευμένος από όλες αυτές τις καταστάσεις και τα προβλήματα όπως όλος ο λαός μας ,κοιτούσα και χάζευα με ένα συννεφάκι που έπαιζε με τον αέρα,  έκανε διάφορα σχήματα ,ωραία μέρα σκέφτηκα  να πάμε καμιά βόλτα τόπα και στον Μιχάλη και αμέσως πήραμε τα βουνά και βρεθήκαμε  στούς Δελφούς .

Κατεβήκαμε στην Κασταλία πηγή ,εκεί είδαμε και τον  Απόλλωνα πού μας χαιρέτησε
λέγοντας  γεια σας ρε ταλαίπωροι  Λοκροί  Μαρτιναίοι ήρθατε για να μάθετε ποιος θα είναι ο επόμενος Δήμαρχος εεεεε.
 
Θα το ήθελα πολύ τού αποκρίθηκα αλλά δεν ξέρω ούτε καν ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι ,η μόνη ενημέρωση που έχω είναι πώς μια ομάδα από Μαρτιναίους Μαλισιναίους Μαζαίους Προσκυναταίους και Λαρυμναίους  σκέφτονται για μια δυναμική παρέμβαση στα τεκταινόμενα του Δήμου μας ,
Μην στεναχωριέσαι μου απάντησε σήμερα είναι η 7^η Βυσιου  και  έχω τα γενέθλια μου  ή Πυθία  σε περιμένει για να σου δώσει τον χρησμό για το τι μέλει γενέσθαι.

Μα εγώ δεν έχω κάνει θυσία ,δεν έδωσα τον Πελανόν ,ούτε κάνα κατσίκι ούτε καν είμαι από  τούς Δελφούς για να έχω το προνόμιο της Πυρομαντείας ,ούτε κάν… απλά είμαι Μαρτιναίος ,πως θα μπω και θα διεκδικήσω χρησμό από την Πυθία  .

Ό Απόλλωνας γέλασε και μού είπε ,Μαρτιναιεε  έχεις κάνει πολλές θυσίες ,και εξ άλλου μόνο και μόνο που είσαι Μαρτιναίος  Λοκρός είναι σεβαστό ,
 
είσαι (καθαρός) δεν χρειάζεται ούτε καν να εξαγνιστείς στην πηγή ,πήγαινε σε περιμένουν οι ιερείς
Πήρα τον δρόμο γιό τον ναό τού Απόλλωνα στον οίκο με περίμεναν οι ιερείς
και μού έδωσαν ένα φάκελο με τις προφητείες της Πυθίας
Μα εγώ δεν έκανα τις ερωτήσεις πού ήθελα τούς είπα
Ξέρουμε Μαρτιναίε  γιατί ήρθες μού απάντησαν ,πάρε τον φάκελο με μία και μόνη υπόσχεση
ότι θα τον ανοίξεις και θα τον κάνεις γνωστό στους Λοκρους αφού
πρώτα τούς πεις να μπούνε στο SIGOYRATZI  και να διαβάσουν τα κείμενα που αναρτάς… είναι όλα ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ.

και πες στους ΜΑΡΤΙΝΑΙΟΥΣ  ότι είναι προσφορά για τους αγώνες τους. 

               Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΙΠΟΤΑ  ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

Τούς ευχαρίστησα και έφυγα από τούς ΔΕΛΦΟΥΣ πήγα και συγκέντρωσα Λαρυμναίους ,Μαρτιναίους ,Μαλισιναίους, Μαζαίους,Προσκυναταίους, και έδωσα  τον χρησμό 

Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ

Χαμόγελο  υγεία σε όλους .