όπως και πέρσι και πρόπερσι Καλά Χριστούγεννα& Καλή χρονιά

 

Ονομάζομαι ........

Ονομάζομαι ............... είμαι αναπληρωτής εκπαιδευτικός ΠΕ 04.04 και ανέλαβα καθήκοντα για τη σχολική χρονιά 2022-23 στις 6/10/22 στην Δευτεροβάθμια ................... Συγκεκριμένα μου ανατέθηκαν καθήκοντα στα Γυμνάσιο – Λύκειο ........... και στο ΕΠΑΛ .................. ασεπ διαγωνισμός 2023 Επείγομαι να παραθέσω καταρχήν τα όσα θλιβερά και σοκαριστικά λαμβάνουν χώρα καθημερινά στο 1ο ΕΠΑΛ .............. αλλά και να εξηγήσω πλήρως και εμπεριστατωμένα τους λόγους που με οδήγησαν σε μια τόσο σοβαρή και επιζήμια για μένα απόφαση όπως αυτή της παραίτησης μου. Σχετικά με το συγκεκριμένο ΕΠΑΛ η κατάσταση είναι γνωστή σε όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό, τη δευτεροβάθμια διεύθυνση και τη τοπική κοινωνία, κρίνω όμως πως μάλλον δεν έχει αξιολογηθεί σωστά η σοβαρότητα της, ενδεχομένως λόγω της χρόνια επικρατούσης κατάστασης στα ΕΠΑΛ και τα σχολεία της χώρας γενικότερα. Τη Δευτέρα 10/10/22 πήγα στο ΕΠΑΛ ............. για το 1ο μου μάθημα. Από τη πρώτη στιγμή δε χρειάζεται ιδιαίτερη παρατηρητικότητα ή εμπειρία για να καταλάβει κάποιος πως η κυριαρχία των μαθητών είναι απόλυτη και αρνητική. Είναι φανερό από τη περικυκλωμένη με επιδεικτικά καπνίζοντες μαθητές αίθουσα καθηγητών. Το κάπνισμα είναι ελεύθερο σε όλο το προαύλιο χώρο ενώ κάποιοι καπνίζουν και μέσα στις τάξεις. Πολλοί ανήλικοι μαθητές έρχονται με τα ΙΧ τους και παρκάρουν στις θέσεις για παρκιγκ εντός του σχολείου. Σημειωτέων πως, όπως πληροφορήθηκα, πέρσι υπήρξε θανατηφόρο ατύχημα όταν ανατράπηκε ΙΧ με μαθητές, ένας δεν πρόλαβε να βγει και κάηκε ζωντανός. Παρόλα αυτά δεν διαπίστωσα κανένα έλεγχο από τη τροχαία έξω από το σχολείο. Καμιά φορά, ανάλογα το κέφι, μπορεί να βάλει κάποιος τραπ στα ηχεία του αυτοκινήτου του, δονώντας το σχολείο. Μαθητές περιφέρονται παντού όλες τις ώρες και μπαινοβγαίνουν στο σχολείο μιας και η πόρτα δε κλείνει ποτέ. Την ώρα του μαθήματος μπορεί να ακουστούν έντονες συντονισμένες κραυγές και να γίνει κάποιο φιλικό «ντου» από μερίδα μαθητών σε κάποιο άλλο τμήμα. Ο τρόπος επικοινωνίας τόσο μεταξύ των μαθητών αλλά και όσο και απέναντι στους καθηγητές μπορεί στη καλύτερη περίπτωση να αξιολογηθεί ως «αγενής». Τα κινητά είναι σε διαρκή λειτουργία μέσα - έξω από τις τάξεις, τραβώντας βίντεο και τροφοδοτώντας το τικ – τοκ με «κατορθώματα» από την εξουσία που έχουν επιβάλει οι πλέον παραβατικοί, στο σχολικό χώρο, παράδειγμα για άλλους μαθητές άλλων σχολείων. Ούτε λίγο ούτε πολύ θυμίζει περισσότερο σχολική δομή υπό μόνιμη μαθητική κατάληψη. Ακόμα όμως κι αν δεν τα προσέξεις όλα αυτά, οι ίδιοι οι μαθητές σου ξεκαθαρίζουν από την αρχή ποιος κάνει κουμάντο εκεί μέσα και ποιά είναι τα δικά σου καθήκοντα και υποχρεώσεις αν θέλεις να επιβιώσεις στο βασίλειο τους. Ως καινούριος λοιπόν, έπρεπε να μου «σπάσει ο τσαμπουκάς εξ αρχής» και να καταλάβω που βρίσκομαι. Έτσι κατά τη πρώτη εμφάνιση μου στο μοναδικό τμήμα Ά τάξης αντιμετώπισα μια συνεννοημένα εξωφρενική κατάσταση. Μαθήτριες, εκ περιτροπής έρχονταν και κάθονταν στην έδρα, βάζαν τα πόδια τους πάνω στα θρανία, όλοι άλλαζαν θέσεις, η πόρτα ανοιγόκλεινε συνεχώς και κοπανιόταν με δύναμη, κόσμος μπαινόβγαινε, φωνές ουρλιαχτά και κινητά. Μετά από κάποια ώρα αποτυχημένων προσπαθειών, δια της επίκλησης στο φιλότιμο, ναθυμίσει το περιβάλλον λίγο σχολική τάξη, άρχισα να δίνω ωριαίες αποβολές, συνολικά σε 5 άτομα, κυρίως γιατί επέμεναν να έχουν τα κινητά τους ανοιχτά μέσα στο μάθημα παρά τις συνεχείς παρακλήσεις μου. Μία εκ των μαθητριών που απέβαλα κάθισε έξω από την πόρτα και την ανοιγόκλεινε κοπανώντας τη με δύναμη. Της είπα να σταματήσει να το κάνει γιατί θα τη πάω στο Λυκειάρχη να πάρει ημερήσια αποβολή. Δε σταμάτησε. Οι άλλοι που έβγαλα έξω ήρθαν από το παράθυρο και στέκονταν με τα κινητά σα να βιντεοσκοπούν αν και μου υποσχέθηκαν πως δε το κάνουν... Μάθημα δε κατάφερα να κάνω και στο τέλος πήγα στο λυκειάρχη που έδωσε τελικά αποβολή στη μαθήτρια γιατί εκτός των άλλων όση ώρα της μιλούσε αυτή «έσκαγε τσιχλόφουσκες στα μούτρα του» ενώ προηγουμένως γίναμε μάρτυρες του τρόπου με τον οποίο μίλησε η μαθήτρια αυτή στον πατέρα της. Η 1η μέρα τελείωσε κάπως έτσι. Τη 2η φορά που είχα μάθημα στο ΕΠΑΛ δηλαδή την Τετάρτη 12/10/22 κατάφερα αρχικά να κάνω μάθημα σε δύο τμήματα της Γ τάξης, ίσως επειδή ήταν πρώτες ώρες και νύσταζαν, ίσως και όχι. Στη συνέχεια όμως βρέθηκα πάλι στο ίδιο τμήμα της Ά όπου αντιμετώπισα μια παρόμοια κατάσταση με τη 1η φορά, μόνο που τώρα υπήρχαν μέσα και μαθητές από άλλα τμήματα – ένας γνωστός ως ο πρόεδρος του Β πληροφορικής- του κατά γενική ομολογία πιο παραβατικού τμήματος του σχολείου. Ο συγκεκριμένος είχε διήμερη αποβολή και περιφερόταν όπου ήθελε, μου τον παρουσίασαν ως μαθητή της τάξης λέγοντας μου άλλο επίθετο από κάποιον που πραγματικά έλειπε. Σε κάποια στιγμή ζήτησα από μια μαθήτρια που βαφόταν να κρύψει το κινητό της, η μαθήτρια μου απάντησε «να τελειώσω το φρύδι μου πρώτα». Της είπα πως δε μπορώ να περιμένω και της το πήρα από εκεί που το είχε ακουμπημένο. Τότε σηκώθηκε και με ύφος απειλητικό μου είπε «φέρε αμέσως πίσω το κινητό μου» της ζήτησα να αλλάξει ύφος και της είπα πως αν το θέλει θα πρέπει να βγει έξω. Το πήρε και βγήκε έξω. Τα περιστατικά αυτά γίνονταν μέσα σε γενικευμένη βαβούρα. Σε κάποια στιγμή με παρότρυνση του «προέδρου του ΄Β πληροφορικής» άρχισαν να στριγγλίζουν όλοι μαζί και να χτυπάνε τις καρέκλες γελώντας. Τους είπα πως εφόσον δεν θέλουν να γίνει μάθημα θα βάλω σε όλους απουσία και ζήτησα από την απουσιολόγο να το κάνει. Ξανακαταλήξαμε στο Λυκειάρχη. Μάθημα πάλι δεν έγινε. Η κατάσταση κορυφώθηκε στο διάλειμμα όταν ενώ καθόμουν στο γραφείο των καθηγητών ήρθε απειλητικός εξωσχολικός «νταής» και προσπάθησε να με εκφοβίσει. Φώναζε «ποιος είναι αυτός ο μάγκας που βγάζει έξω επειδή έχουν κινητά» ή κάτι παρόμοιο. Του είπα «εγώ είμαι». Μου λέει «βγες έξω» και βγήκα. Μου λέει «εσύ έβγαλες έξω τη κοπέλα μου;» και ήρθε και κόλλησε στη κυριολεξία τη μύτη του στη μύτη μου. Ενώ πρόσωπο με πρόσωπο, κοιτιόμασταν στα μάτια, τα παιδιά είχαν βγάλει τα κινητά έτοιμα να βιντεοσκοπήσουν ή να ορμήσουν αν κάτι συνέβαινε και ενώ περίμενα τα χειρότερα, τη κρίσιμη στιγμή, παρενέβη γενναία ο Λυκειάρχης και τον απομάκρυνε με σπρωξιές. Πληροφορήθηκα τότε πως ήταν εξωσχολικός ενήλικος (εγώ νόμιζα ήταν μαθητής) και σεσημασμένος, γνωστός στην αστυνομία και πρώην μαθητής του «σχολείου». Ο νταής απομακρύνθηκε βρίζοντας το Λυκειάρχη και το σχολείο αλλά παρέμεινε στο χώρο του σχολείου όπου να σημειώσω, βρίσκεται καθημερινά. Στη συνέχεια είχα μάθημα για 1η φορά στο ΄Β πληροφορικής το χειρότερο κατά γενική ομολογία, όπως επεσήμανα προηγουμένως, τμήμα του ΕΠΑΛ. Τα παιδιά αυτά είχαν αφηνιάσει. Θα έλεγα πως πρόκειται για τον πυρήνα της «παραβατικής κυβέρνησης» που έχουν εγκαταστήσει. Ο τρόπος που έληξε το επεισόδιο με τον εξωσχολικό δεν τους είχε iκανοποιήσει. Με απειλούσαν για το αμάξι μου και μου ‘λέγαν πως με περιμένει ο εξωσχολικός να με δείρει. Ταυτόχρονα κοπανούσαν θρανία, καρέκλες και κυρίως στρίγγλιζαν όλοι μαζί, πράματα που κάνουν σχεδόν κάθε μέρα. Έφυγα από το τμήμα. Ήταν προφανές πως ‘θέλαν να με κάνουν να χάσω τη ψυχραιμία μου να κάνω κάποια λάθος κίνηση για να μου ορμήσουν, να με βιντεοσκοπήσουν και φυσικά βάση νομοθεσίας θα την πλήρωνα μόνο εγώ. Οι «μαθητές» των δύο τμημάτων (του Ά και Βπ) μαζί με τον εξωσχολικό είχαν στηθεί δίπλα στο δρόμο που πήγαινε προς το χώρο στάθμευσης και την έξοδο και ‘δείχναν να με περιμένουν. Κάποιοι συνάδελφοι με συμβούλεψαν να καλέσω την αστυνομία για να φύγω. Άλλοι μου είπαν πως δε θα γινόταν κάτι. Ο Λυκειάρχης είχε φύγει για κάποια δουλειά αν και προηγουμένως, χωρίς να το γνωρίζω, είχε φροντίσει να μιλήσει στον εξωσχολικό. Αφού ηρέμησα αποφάσισα να πάω μόνος να τους μιλήσω. Έκρινα πως αν φώναζα την αστυνομία θα χανόταν κάθε πιθανότητα επαναπροσέγγισης και άρα θα εξαφανίζονταν κάθε πιθανότητα να κάνω τη δουλειά μου ως εκπαιδευτικός. Στάθηκα επίτηδες δίπλα στον εξωσχολικό που έδειχνε να με αγνοεί κοιτώντας το κινητό του, και τους είπα, εν ολίγοις, πως αν δε με θέλουν μου είναι αδύνατο να τους κάνω μάθημα και πως θα παραιτηθώ επί τόπου και θα φύγω από το νησί, κάτι που πραγματικά είχα αποφασίσει και το είχα πει στους συναδέλφους. Εκεί προς έκπληξη μου ακούστηκε «όχι κύριε». Τους εξήγησα ξανά αυτό που τους είχα πει και στη τάξη πως εγώ εργάζομαι και πληρώνομαι για αυτό. Μου είπαν (αυτό που κι αυτοί ξανά μου είχαν πει) πως και να μη τους κάνω μάθημα πάλι θα πληρωθώ. Τους απάντησα πως δε μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο και πως αυτοί δεν πρέπει να επιζητούν κάτι τέτοιο, πως αν παραμείνω θα συνεχίσω να απαγορεύω το κάπνισμα μέσα στη τάξη όπως και τα κινητά και γενικά θα κάνω μάθημα σύμφωνα με τους κανόνες, γι’ αυτό να το ξανασκεφτούν και να μου πουν αν θέλουν να μείνω. Απάντησαν ξανά δυνατά να μείνω αν και ακούστηκαν και κανά δυό σκόρπια «να φύγεις». Στη συνέχεια γύρισα προς τον εξωσχολικό και του έτεινα το χέρι. Μου το έδωσε και σε καλό τόνο μου είπε πως δεν έχω δικαίωμα να παίρνω τα κινητά των παιδιών. Του είπα πως από όσο ξέρω το έχω και πως θα το ξανακάνω. Αυτός επέμενε και τότε παρενέβη «ο πρόεδρος του Β πληροφορικής», αυτός με τις 2 μέρες αποβολή και είπε «όχι το έχει. Εμένα στο δημοτικό μου το ‘έπαιρναν συνέχεια…». Γελάσαμε. Η κατάσταση εκτονώθηκε και όπως είπε και ο πρόεδρος: «εντάξει καλός είσαι περνάς». Μία μαθήτρια ήρθε και μου ζήτησε συγνώμη. Και κάπως έτσι με αυτή τη φριχτή δοκιμασία (διότι αυτό ήταν), τελείωσε η 2η μέρα μου στο ΕΠΑΛ. Κάποιοι συνάδελφοι πρότειναν να γίνει σύλλογος για το γεγονός αλλά τελικά δεν ορίστηκε κάτι. Κατόπιν πήγα στη δευτεροβάθμια όπου ανέφερα προφορικά όλα αυτά και άλλα που για λόγους οικονομίας δε περιγράφω εδώ, στον διευθυντή των «εκπαιδευτικών θεμάτων» ........... καθώς και τη πρόθεση μου να παραιτηθώ δυστυχώς εξ ολοκλήρου μιας και όπως με ενημέρωσαν δε γινόταν να παραιτηθώ μόνο από το ΕΠΑΛ και να παραμείνω στα άλλα σχολεία ως «μειωμένου ωραρίου» όπως ζητούσα. Φυσικά ήταν γνώστης της κατάστασης στο ΕΠΑΛ. Συζητήσαμε για τη νομοθεσία που μας «δένει τα χέρια» και με παρότρυνε να μη παραιτηθώ γιατί θα ήταν καταστροφικό για την καριέρα μου. Μου ζήτησε να «προσαρμοστώ κάπως» παρόλο που γνωρίζει πως προσαρμογή στη προκειμένη σημαίνει να στέκομαι σα «νεκροζώντανος» στη τάξη να κάνω πως δε βλέπω, δεν ακούω, δε νιώθω, να μη κάνω μάθημα εννοείται, και τελικά να τους βάλω όλους 12 για να μην έχω άλλα… Δε παραιτήθηκα διότι πίστευα πως μετά τα γεγονότα που προηγήθηκαν και την αίσια έκβαση τους υπήρχε ελπίδα συνεννόησης. Τη Δευτέρα 17/10/22 είχα μάθημα ξανά στο ΕΠΑΛ και πήγα με τη κρυφή ελπίδα πως ίσως κάτι να έχει αλλάξει μετά τα επεισόδια της Τετάρτης. Στο μάθημα με το ΄Β πληροφορικής αντιμετώπισα μια χυδαία κατάσταση. Οι «μαθητές» κάναν σόου κοπανώντας θρανία και καρέκλες στους τοίχους, σκούζοντας όλοι μαζί «καλοοοο εεεεε», ή «μμμμμμμμμμμμ» ή βγάζοντας απλά άναρθες κραυγές δυνατά (όπως μου εξήγησαν «αυτό εκνευρίζει πολύ τους καθηγητές», κάπνιζαν μέσα στη τάξη και έκαναν διάφορες ανοησίες πχ ένας αρκετά ψηλός και δυνατός μαθητής πήρε στους ώμους τους έναν πιο μικρόσωμο που κάπνιζε και έκανε ημικαθίσματα κοιτώντας με. Με περικύκλωναν και με κοιτούσαν κάνοντας διάφορες γκριμάτσες και λέγοντας μου διάφορες ανοησίες. Αυτά όλα μπορείτε σίγουρα να τα απολαύσετε και στο τικ-τοκ μιας και μέσα στη γενικότερη σύγχυση που με δεξιοτεχνία δημιουργούσαν φρόντιζαν κάποιος να βιντεοσκοπεί. Σε κάποια φάση ήρθαν στο δια ταύτα: «εδώ μάθημα δε κάνεις. Δε κάνει κανείς. Θα μας βάλεις όλους ένα 12 όπως όλοι και άντε..», «όχι 12 ρε 16», «20 να μας βάλει», «λοιπόν όταν είμαστε ήσυχοι θα μας βάζεις 16 και όταν δε θα είμαστε θα μας βάζεις 12 εντάξει; Εντάξει ρε;». Σε κάποια φάση που ρώτησα που βρίσκεται η μοναδική μαθήτρια του τμήματος και γιατί είναι μόνο αγόρια εδώ, μου είπαν «τη βιάσαμε όλοι μαζί στις τουαλέτες και ψόφησε, και εκεί που κάθεσαι στη κατάληψη εμείς γαμούσαμε…. να ξερες που κάθεσαι…». Στο σημείο αυτό να πω πως αν και όλα αυτά γίνονταν προφανώς για να μου δείξουν πόσο «τρομεροί» είναι αυτό δε σημαίνει πως αν παρουσιασθεί ευκαιρία δεν είναι πιθανό να δράσουν με τον τρόπο που περιγράφουν. Η σκέψη από την πράξη σε έφηβους χωρίς φρένα δεν απέχει πολύ. Ύστερα ξαναπιάσαν κουβέντα για το αυτοκίνητο μου. Ένας μαθητής αφελώς μου έδειξε τη ταυτότητα του για να με πείσει πως μένουμε στο ίδιο χωριό στο οποίο λέει περιπολεί και θα βρει το αυτοκίνητο μου οπότε «να κανονίσω». Ένας συνάδελφος εκτελών χρέη υποδιευθυντή που προσπάθησε να βοηθήσει εκδιώχθηκε «τι θέλεις στη τάξη μας κάνουμε μάθημα μας ενοχλείς έξω, έξω ρε». Όποτε πήγαινα να μιλήσω γινόταν γενικευμένη οχλαγωγία. Σε κάποια στιγμή προς το τέλος θυμήθηκαν τις απουσίες. «Μη κάνεις κάνα αστείο και μας βάλεις απουσία», «αφού δε κάναμε μάθημα τι θέλετε να σας κάνω;», «εμείς εδώ είμαστε κάνε μάθημα άντε ντε κάνε μάθημα. Σταματήστε ρε, έ μιλάω σταματήστε ελάτε μέσα τώρα θα μας κάνει μάθημα», «άντε δάσκαλε κάνε μας μάθημα, εδώ είμαστε»… Ο πρόεδρος προσπαθούσε να επιβάλει την «τάξη» για να αναβαθμιστεί ποιοτικά η διασκέδαση του, όμως πλέον μάλλον δε γινόταν. Αν και προσπάθησα να πω κάποια πράματα για τον άνθρακα και τις χρήσεις του ο θόρυβος και ο περίγελος ήταν τέτοιος που σταμάτησα. Τελικά ήρθε μαζί μου ένας μαθητής στην αίθουσα καθηγητών έγραψε αυτός στο απουσιολόγιο ποιοι ‘λείπαν (έτσι κι αλλιώς όταν φωναζα τα ονόματα μιας και δεν τους ήξερα μου λέγαν ότι ήθελαν βάζαν άλλους μέσα στη θέση άλλων κλπ) 3 άτομα δηλαδή, που δεν είχαν εμφανισθεί στο σχολείο καθόλου και μου λέει «υπέγραψε εδώ και τελείωσες». «Καλά» είπα εγώ αλλά δεν υπέγραψα διότι τη Δευτέρα στις 17/10/2022 το μάθημα της χημείας στο τμήμα ΄Β πληροφορικής όχι μόνο δεν έγινε αλλά αντί αυτού πραγματοποιήθηκε ένας 45λεπτος διαρκής εκφοβισμός μου με απειλές για τη περιουσία και τη σωματική ακεραιότητα μου και συνεχείς προσβολές και ύβρεις ώστε να μου γίνει ξεκάθαρο πως τα καθήκοντα μου είναι: «Μπες, κάτσε, βούλωστο, μη βάζεις απουσίες και μη τολμήσεις να κόψεις κανέναν». Αυτά που περιγράφω στο συγκεκριμένο τμήμα τα βιώνουν όλοι οι συνάδελφοι, αν και σε μένα μπορεί να υπερέβαλαν επειδή είμαι καινούριος, ψηλός και κυρίως επειδή έδειξα «ευθαρσώς» τη πρόθεση μου να κάνω μάθημα. Όμως οι εκφοβισμοί, η ταπείνωση και ο εξευτελισμός είναι καθημερινότητα για όλους τους εκπαιδευτικούς εκεί μέσα. Όρια δεν υπάρχουν και μάθημα δε γίνεται ποτέ σε συγκεκριμένα τμήματα. Στη πραγματικά φιλική παρότρυνση κάποιων συναδέλφων αλλά και του διευθυντή εκπαιδευτικών θεμάτων, για «υπομονή» με την αιτιολόγηση πως αυτά είναι «σημεία των καιρών και της κοινωνίας» πως «ΕΠΑΛ είμαστε» πως «έτσι είναι όλα τα ΕΠΑΛ στην Ελλάδα» δεν συμφωνώ. Το ότι είναι μια συνήθης κατάσταση δε σημαίνει πως είναι μια φυσιολογική κατάσταση και σίγουρα δεν μπορεί να είναι αποδεκτή. Το να επικαλούμαστε τους «καιρούς» καταργεί καταρχήν την ίδια την ουσία της εκπαίδευσης και ακόμα κι αν συνηθίσω στον διεβδομαδιαίο αυτό «βιασμό» δε μπορώ σε καμία περίπτωση να γίνω συνένοχος στη παραγωγή εγκληματιών. Διότι αυτό συμβαίνει. Οι ανήλικοι αυτοί μαθαίνουν πως μπορούν να κάνουν ότι θέλουν με τη μέθοδο του ομαδικού «συμμοριτικού» τσαμπουκά. Παρακάμπτουν όρια και επιβάλουν κανόνες. Δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον το οποίο τελικά, μη μπορώντας να τις χαλιναγωγήσει τους περνάει το λάθος μήνυμα, λειτουργώντας έτσι ως φυτώριο παραβατικότητας και αλλοτρίωσης. Ο τρόπος με τον οποίο καλλιεργείται ο φασισμός στα σχολεία είναι κυρίως μέσα από την ανοχή στον εκφοβισμό. Οι μαθητές εν αντιθέσει με την εκπαιδευτική κοινότητα, επιδεικνύουν ουσιαστική αλληλεγγύη μεταξύ τους αν και συχνά υπό καθεστώς φόβου (πρόκειται δηλαδή για συγκάλυψη), οργάνωση και αμεσότητα στις αντιδράσεις. Έχουν άφθονο χρόνο και μειωμένους ηθικούς φραγμούς που τους καθιστούν, τουλάχιστον μερικούς από αυτούς, αδίστακτους και άρα αποτελεσματικότατους. Κυρίως όμως ότι κάνουν γίνεται με την ανοχή του νόμου και της κοινωνίας και αυτό το ξέρουν πολύ καλά. Εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις στο έπακρο. ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ. Οι εκπαιδευτικοί αν και θεωρητικά δρουν σε ένα πλαίσιο ως δημόσιοι λειτουργοί, στη πράξη, στα δύσκολα, είναι εντελώς μόνοι. Ποιος θα σε αποζημιώσει για τα σχισμένα σου λάστιχα ή το καμένο σου αυτοκίνητο; Για τα τραύματα σου από τις αυτοσχέδιες «βόμβες» με αλουμινόχαρτο και υδροχλωρικό οξύ; Αν σε συκοφαντήσουν; Αν σου ετοιμάσουν κάποια «κατάσταση» εξωθώντας σε, σε μη αποδεκτή κοινωνικά αντίδραση ενώ σε βιντεοσκοπούν, αν στη «στήσουν» με λίγα λόγια; Που θα βρεις το δίκιο σου; Ιδιαίτερα αν είσαι αναπληρωτής είσαι παντελώς ακάλυπτος. Ποιο εύκολα διώχνεται αναπληρωτής από τη δουλειά του (και μάλιστα για πάντα) σε περίπτωση που «στραβοπατήσει» παρά αδέσποτο σκυλί από ταβέρνα. Αυτά όλα είναι παραδείγματα από αληθινά πρόσφατα περιστατικά σε διάφορα ΕΠΑΛ, και όχι μόνο, της χώρας. Εκτός αυτών, υπάρχουν κάποιες νομοθεσίες όπως με ενημέρωσαν στη δευτεροβάθμια που κατά τη γνώμη μου (και πάρα πολλών άλλων) απλά δένουν πιο σφικτά τα χέρια των εκπαιδευτικών: 1. Έχουν μειωθεί οι μέρες αποβολής που μπορούν να δοθούν σε μέγιστο 2. Όμως, εκτός αυτού, εφαρμόζεται βάση νόμου, το εξής ακατανόητο: Στην αποβολή ο μαθητής έρχεται στο σχολείο αλλά με απουσίες. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο μαθητής δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και απλά διαλύει το σχολείο κάνοντας όλους τους εκπαιδευτικούς να ασχολούνται μαζί του. 2. Δε μπορεί να διωχθεί μαθητής από το σχολείο παρά μόνον να αλλάξει περιβάλλον. Αν και αυτό είναι απόλυτα λογικό για το υποχρεωτικό Γυμνάσιο δε έχει κανένα νόημα και δυσκολεύει απεριόριστα τη λειτουργία του Λυκείου. Το Λύκειο δεν είναι υποχρεωτικό! Συνεπώς δε μπορώ να καταλάβω γιατί μαθητές που δεν έχουν κανένα πραγματικό ενδιαφέρον για το σχολείο και έρχονται μόνο για να το δυναμιτίσουν, δε μπορούν, εφόσον αποδείξουν ότι είναι αμετανόητοι, απλά να διωχθούν. Στη μαθητική κοινωνία και στις ηλικίες αυτές, λειτουργεί ο «νόμος του ανεγκέφαλου». Όσο πιο «ανεγκέφαλος» είσαι τόσο περισσότερο σε φοβούνται και άρα σε ακολουθούν. Γίνεσαι πρότυπο. Παράγεις δηλαδή αντίγραφα σου και καταστρέφεις κι άλλους. Θα πρέπει να υπάρχουν ειδικές δομές για τέτοιους ανήλικους. Τα ΕΠΑΛ είναι συνήθως σχολεία με πανάκριβο εξοπλισμό των οποίων το πτυχίο δίνει και άδεια άσκησης επαγγέλματος! Θα πρέπει κάποτε να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, και να σταματήσουμε τη χυδαία μετατροπή τους σε «παιδικούς σταθμούς παραβατικών». Στα ΕΠΑΛ και στο συγκεκριμένο όπως διαπίστωσα υπάρχουν πολλά παιδιά ειδικής αγωγής, με χαμηλή δηλαδή νοημοσύνη, δυσλεξίες, δυσγραφίες, ΔΕΠΥ κ.α, κάποια εκ των οποίων έχουν διάγνωση και είχαν παράλληλη στήριξη στο γυμνάσιο ενώ στο ΕΠΑΛ δεν έχουν ούτε καν τμήμα ένταξης. Αρκετά τέτοια παιδιά έρχονται στο ΕΠΑΛ «για να κάνουν ότι θέλουν» όπως λένε τα ίδια. Να «απελευθερωθούν» από τα όποια πλαίσια τους περιόριζαν τα προηγούμενα χρόνια. Μη μπορώντας να διακριθούν με άλλο τρόπο «ανδραγαθούν» δια της παραβατικής συμπεριφοράς τους, επιβάλλοντας τελικά το δικό τους ανεγκέφαλο νόμο στη μαθητική κοινότητα ή πέφτουν θύματα του θερμού αγκαλιάσματος επιτήδειων συμμαθητών τους που τους εντάσσουν στη παρέα - συμμορία. Όλα αυτά γίνονται εξαιτίας του αντιεπιστημονικού νόμου που δίνει το ελεύθερο στους γονείς να επιλέγουν οι ίδιοι τη δομή φοίτησης των παιδιών τους αγνοώντας αν θέλουν τις υποδείξεις των ΚΕΔΑΣΥ δηλαδή των ειδικών για τους οποίους πολύς λόγος γίνεται τελευταία αλλά επιλεκτικά από ότι φαίνεται. Ο νόμος αυτός δεν είναι παρά μια τραγική στρέβλωση της έννοιας της συμπερίληψης που τελικά υπονομεύει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα όχι και τόσο νέα πλέον πρότυπα σχέσης μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών, το πέρασμα δηλαδή από τον εκπαιδευτικό «βίαιο δικτάτορα» στον εκπαιδευτικό «Οσιομάρτυρα - καρπαζοεισπράκτορα» φαλκιδεύουν τον ουσιαστικότερο πυλώνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αυτόν του ΣΕΒΑΣΜΟΥ. Ο οποίος φυσικά πρέπει να είναι αμοιβαίος. Διαδραστικοί πίνακες, τάμπλετ, προτζέκτορες, ακόμα και οι ίδιες οι αίθουσες με τις καρέκλες και τα θρανία τους είναι απλά ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ. Η ουσία είναι ο σεβασμός στον εκπαιδευτικό, ο σεβασμός στην εκπαιδευτική διαδικασία κάτι που ως κοινωνία έχουμε απωλέσει. Στην εποχή μας οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους. Να υπενθυμίσω: Το «ξεχαρβάλωμα» δεν είναι προοδευτική παιδαγωγική. Η στοιχειώδης οριοθέτηση δεν σημαίνει καταπίεση. Το ψηφιακό σχολείο δεν σημαίνει να έχουμε μαθητές άρρωστους, απόλυτα εξαρτημένους από τα έξυπνα κινητά τους. Η παιδαγωγική μας δεν βασίζεται τελικά σε κανένα πραγματικά παιδαγωγικό ρεύμα, δεν αποτελεί συνέχεια των μεγάλων παιδαγωγών αλλά στρέβλωση αυτών. Στην ουσία αυτό που εφαρμόζουμε είναι μια προσαρμογή του «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» ή μάλλον «ο τουρίστας έχει πάντα δίκιο» μιας και είμαστε καθαρά τουριστική χώρα σε όλα από ότι φαίνεται. Τα προβλήματα μας δεν είναι τόσο οικονομικά όσο ηθικά. Παλιότερα ο κόσμος ήταν πάμφτωχος αλλά σέβονταν το σχολείο. Στα νησιά υπάρχουν σχολεία παλάτια φτιαγμένα από μετανάστες που στέλναν χρήματα για να γίνουν σχολεία για τα παιδιά του τόπου τους. Υπήρχε σεβασμός στα «γράμματα». Ο τρόπος λειτουργίας του εκπαιδευτικού μας συστήματος λειτουργεί όλο και περισσότερο αλλοτριωτικά. Έρχονται παιδιά μεταναστών από χώρες φτωχότερες αλλά με κάποιους κανόνες τουλάχιστον στα σχολεία και μαθαίνουν εδώ το «κάνω ότι θέλω». Ρωτήστε μετανάστες μαθητές πχ από την Αλβανία αν υπάρχουν τόσο έντονα τέτοια φαινόμενα εκεί. Ρωτήστε τους να σας πουν ειλικρινά με ποια λέξη θα περιέγραφαν τα σχολεία μας. Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται στα «έξυπνα τηλέφωνα» αυτή την ασύμμετρη και ποιοτικά πολύ αναβαθμισμένη απειλή που διαφοροποιεί την εποχή μας από προηγούμενες. Ουσιαστικά η διαπαιδαγώγηση ξεφεύγει από τα χέρια των εκπαιδευτικών και της οικογένειας και μετατοπίζεται σε άγνωστους, μακρινούς και συχνά απόκοσμους «ινφλουένσερς», τράπερ, ακροδεξιές οργανώσεις, παιδεραστές, ή απλά «τσόκαρα» κάθε είδους. Οι συσκευές αυτές είναι άκρως εθιστικές ενώ ο τρόπος χρήσης τους με τα διάσπαρτα εικονίδια, ποπ απ, καμπανάκια και «χρώματάκια» ευθύνονται για ένα είδος επίκτητης διάσπασης προσοχής, νοητικής στέρησης και καταθλιπτικών επεισοδίων. Όλα αυτά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα αλλά και εύκολα παρατηρήσιμα. Τα έξυπνα κινητά δεν είναι συσκευές για ανήλικους. Δε τα χρειάζονται και τους κάνουν πολύ κακό. Τόσο κακό που θα πρέπει να πιέσουμε ώστε να ψηφιστεί ένας νόμος που να απαγορεύεται η αγορά και χρήση σε κάτω των 18 ετών. Σήμερα, οι εκπαιδευτικοί κανόνες μπορούν να λειτουργήσουν στο βαθμό που λειτουργεί το μαθητικό φιλότιμο. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών έχει. Δεν έχουν όμως όλοι. Απέναντι σε μαθητές χωρίς φιλότιμο χωρίς στοιχειώδη κοινωνικό πολιτισμό, το υπάρχον πλαίσιο είναι σχεδόν ανήμπορο. Την αδυναμία αυτή, έχουν ανακαλύψει και εκμεταλλεύονται συνειδητά οι πλέον παραβατικοί, βασανίζοντας εκπαιδευτικούς, εμποδίζοντας άλλους μαθητές από τη μαθησιακή διδασκαλία και καταργώντας ουσιαστικά το σχολείο επιβάλλοντας τη δική τους κυριαρχία. Οι εκπαιδευτικοί φοβούνται. Λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα την ιδιοσυγκρασία και τις συνθήκες αλλά φοβούνται. Κι αν αυτός ο φόβος για κάποιους σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να αποτελεί υπεκφυγή από τα καθήκοντα τους, σε επίσης αρκετές περιπτώσεις ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας σε δομές σαν τα ΕΠΑΛ είναι τελείως βάσιμος. Έτσι όπως είναι διαρθρωμένο και εκφυλισμένο το εκπαιδευτικό μας σύστημα, οι εκπαιδευτικοί των ΕΠΑΛ είναι ουσιαστικά οι αποδέκτες μιας αθροιστικής διαχρονικής παραμέλησης. Οι παραβατικοί αυτοί μαθητές, που δεν είναι απαραίτητα από «χαμηλά οικονομικά κοινωνικά στρώματα», είναι «προϊόντα» παραμέλησης από τις οικογένειες τους (για διάφορους λόγους με συχνότερο την ανεπάρκεια), αλλά και τους εκπαιδευτικούς των προηγούμενων ετών, και γενικότερα από το σύστημα εκπαίδευσης μιας και στα σχολεία κυριαρχεί η λογική «φύγε κακό από πάνω μου και…. πήγαινε στον επόμενο». Ως αποτέλεσμα, υπάρχουν παιδιά που με τα βίας κάνουν ανάγνωση συλλαβίζουν χωρίς να είναι δυσλεκτικά κι όμως φθάνουν σε Λυκειακό επίπεδο. Υπάρχουν μαθητές λυκείου με γνώσεις και δεξιότητες 3ης δημοτικού. Πως οι μαθητές αυτοί πέρασαν από το δημοτικό στο Γυμνάσιο και από το Γυμνάσιο στο ΕΠΑΛ αλλά και στο γενικό Λύκειο; Και τι μπορεί να κάνει σε μια τάξη Λυκείου, ένας μαθητής που έχει χάσει το «εκπαιδευτικότραίνο» από το Δημοτικό ή το Γυμνάσιο; Τι επιλογές για κοινωνική καταξίωση στο μαθητικό περιβάλλον έχουν πέρα από το να επιβάλλουν το δικό τους πρότυπο και τους δικούς τους κανόνες όταν μάλιστα βρίσκονται και υπό την επήρεια της εφηβείας. Στα Ελληνικά σχολεία είναι πρακτικά πάρα πολύ δύσκολο να μείνεις στην ίδια τάξη. Τριάρια στις εξετάσεις γίνονται δεκατριάρια στον έλεγχο. Απουσίες σβήνονται, σοβαρά γνωστικά και μαθησιακά ελλείμματα παραβλέπονται. Το να χάσεις χρονιά θεωρείται τιμωρία, κάτι ίσως ακόμα και αντιπαιδαγωγικό. Τιμωρία όμως είναι να έχεις περάσεις άδικα σε μια τάξη και να μη καταλαβαίνεις τίποτα. Τιμωρία για τους υπόλοιπους μαθητές με τους οποίους τελικά κανείς δεν ασχολείται, είναι να μην έχεις κανένα ενδιαφέρον και να «μπαχαλεύεις» τη τάξη βραχυκυκλώνοντας τη μαθησιακή διαδικασία. Τα Ελληνικά σχολεία έχουν εκφυλιστεί εν πολλοίς σε μια καθαρά διεκπεραιωτική διαδικασία. Η τακτική αυτή καταργεί ουσιαστικά το δημόσιο σχολείο καθιστώντας το «παιδική χαρά» αλλά όχι με τον τρόπο που η Μοντεσσόρι εννοούσε και φυσικά τροφοδοτεί την παραπαιδεία. Όσον αφορά τα Λύκεια, τα οποία ξανά-επισημαίνω δεν είναι υποχρεωτικά, αν κάπου θα έπρεπε να εφαρμοστεί η τακτική της τράπεζας θεμάτων αυτή είναι στη Γ΄ Γυμνασίου, στο πέρασμα δηλαδή από το Γυμνάσιο στο Λύκειο. Θα πρέπει κάποτε τουλάχιστον όσον αφορά το γνωστικό, να προσδιοριστεί συγκεκριμένα το ελάχιστο επίπεδο που θέλουμε ως πολιτεία να έχει ένας απόφοιτος που ολοκληρώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση, δηλαδή το Γυμνάσιο, και αυτό να εξετάζεται σε πανελλαδικό επίπεδο με τράπεζα θεμάτων. Αν οι αποτυχίες είναι πολλές θα πρέπει να επανάπροσεγγισθεί η όλη μαθησιακή διαδικασία, το μαθησιακό πρότυπο ή/και να αλλάξουν οι στόχοι. Εάν και εφόσον πιάνουν τους ελάχιστα αποδεκτούς στόχους θα πρέπει να μπορούν εφόσον το επιθυμούν να εισέλθουν στο Λύκειο είτε γενικό είτε επαγγελματικό. Αυτά λένε κάποιοι είναι ζητήματα αξιολόγησης και όντως είναι. Ο καθορισμός των στόχων είναι η αφετηρία της αξιολόγησης. Είναι αλήθεια πως το 1ο ΕΠΑΛ ........... έχει αξιολογηθεί με άριστα όπως άκουσα από συναδέλφους; Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο εύκολα όλα αυτά μετατρέπονται σε κενό γράμμα και η πολυδιαφημιζόμενη «αξιολόγηση» φαίνεται πως έχει ήδη μετατραπεί, κατά τη γνώμη μου, σε έναν ακόμα γραφειοκρατικό τρόπο αποφυγής της ουσίας. Κατόπιν τούτων για το εν λόγω σχολείο αιτούμαι συγκεκριμένα τα εξής: 1. Τη δημιουργία μιας παιδαγωγικής επιτροπής που, παρουσία εισαγγελέα, να ελέγξει δειγματοληπτικά, το γνωστικό επίπεδο των μαθητών του ΕΠΑΛ στα εξής στοιχειώδη: Ανάγνωση και κατανόηση απλού κειμένου με γραπτές δομημένες απαντήσεις σε συγκεκριμένες ερωτήσεις. Απλές πράξεις (προσθαφαιρέσεις, πολλαπλασιασμό) με τριψήφιους αριθμούς, και πρόσθεση - πολλαπλασιασμό κλασμάτων αλλά χωρίς τη χρήση 9 κινητού τηλεφώνου. Όχι διαιρέσεις. Όχι ερωτήσεις φυσικής, χημείας, ιστορίας, βιολογίας και γεωγραφίας. Απλώς αυτά. Ας μπουν στο ΄Β πληροφορικής (όχι ότι τα άλλα είναι πολύ καλύτερα) να καταγράψουν ποσοστά επιτυχίας. 2. Αιτούμαι, παρουσία εισαγγελέα, να διερευνηθεί η σχολική σταδιοδρομία των μαθητών αυτών, θα πιάσω πάλι το Β πληροφορικής μιας και εκεί είναι συσσωρευμένοι οι «χειρότεροι». Πως έφθασαν ως τη ΄Β Λυκείου; Να ανοιχτούν οι φάκελοι με τα διαγωνίσματα και τις εξετάσεις τους από το Γυμνάσιο για να μη πω από το δημοτικό. Να δούμε πόσος φόβος και πόση παραίτηση από πλευράς εκπαιδευτικών κρύβεται τελικά σε αυτή τη πορεία. 3. Αιτούμαι, παρουσία εισαγγελέα, να γίνει καταγραφή των μαθητών ΑΜΕΑ που φοιτούν σε αυτό το σχολείο και δεν έχουν ούτε παράλληλη στήριξη, ούτε τμήμα ένταξης ή κατάλληλες υποδομές ακόμα και αν είχαν διάγνωση και τους παρέχονταν αυτά στο Γυμνάσιο ή/και το Δημοτικό. Να σταλούν για εξετάσεις στα ΚΕΔΑΣΥ κι άλλοι μαθητές διότι εκεί υπάρχουν συσσωρευμένα προβλήματα ΔΕΠΥ, δυσλεξίας, δυσγραφίας, χαμηλής νοημοσύνης, τα οποία μπορεί να οφείλονται και στο γενικότερο κοινωνικό περιβάλλον τους και να μην έχουν όλα δηλαδή κάποιο ξεκάθαρο γενετικό υπόβαθρο. Για να είναι πιο ολοκληρωμένη η εικόνα θα πρέπει να αξιολογηθούν και κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά που υποδηλώνουν τη συμπεριφορά των μαθητών μετά από περισσότερα από 10 χρόνια αδιάλειπτης εκπαίδευσης. Ας γίνει καταμέτρηση λοιπόν του αριθμού των αποτσίγαρων που βρίσκονται στο προαύλιο χώρο, των σκουπιδιών γενικότερα, των φθορών και καταστροφών στις υλικοτεχνικές υποδομές, ας ρωτήσει κάποιος τη καθαρίστρια, πιστεύω πως μια αξιολόγηση για να είναι σοβαρή πρέπει απαραιτήτως να ξεκινάει από την καθαρίστρια, ας αξιολογηθεί η κατανάλωση σε τροφές και ποτά εντός σχολείου, ο μέσος όρος κόστους των έξυπνων τηλεφώνων που κουβαλάνε μαζί τους. Ας ερωτηθούν τέλος οι εκπαιδευτικοί για τη ποιότητα της επικοινωνίας μεταξύ των μαθητών. Για τους λόγους που αναγράφω και αρκετούς άλλους, ο συγκεκριμένος χώρος, το ΕΠΑΛ .............., βρίσκεται σε μια κατάσταση που μόνο κατ’ επίφαση μπορεί να καλείται σχολείο και αποτελεί εν δυνάμει σοβαρό κίνδυνο για τη τοπική κοινωνία. Η κοινωνία το γνωρίζει . Ήδη από όσο έχω πληροφορηθεί οι εγγραφές μαθητών στο ΕΠΑΛ μειώνονται. Συμμορίες μαθητών από τα ΕΠΑΛ κατόπιν πρόσκλησης από άλλα σχολεία τιμωρούν εκπαιδευτικούς προκαλώντας φθορές στα αυτοκίνητα τους. Στη μαθητική κοινωνία είναι μαγκιά να έχεις άκρες στο ΕΠΑΛ. Γίνεται διάχυση των «ιδανικών» και των μεθόδων του ΕΠΑΛ και σε άλλα σχολεία. Χρειάζεται σοβαρή παρέμβαση εισαγγελέα, κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων στην εν λόγω δομή και τις οικογένειες κάποιων μαθητών. Υποστήριξη νομική και ψυχολογική στους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται στη «1η γραμμή». Να διαγνωσθούν τα άτομα ΑΜΕΑ. Η διεύθυνση εκπαίδευσης, οι συνδικαλιστές, οι σύμβουλοι, το Υπουργείο και η τοπική κοινωνία πρέπει να σκύψουν με υπευθυνότητα σε αυτό το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. «Αυγά πρέπει να σπάσουν». Για μένα η παραίτηση είναι μία καταστροφή, τόσο από πλευράς σταδιοδρομίας όσο και οικονομικά. Για δύο χρόνια τιμωρούμαι μένοντας εκτός σχολείων. Ο αναπληρωτής που παραιτείται δεν δικαιούται ούτε επίδομα ανεργίας. Μένω για δύο χρόνια εκτός μοριοδότησης. Το σημαντικότερο είναι ότι απομακρύνομαι από ένα λειτούργημα που αγαπώ. Η παραμονή μου όμως, στις παρούσες συνθήκες, θα σήμαινε ηθική καταστροφή, κάτι απείρως σημαντικότερο μιας και θα είχε επιπτώσεις και στην υγεία μου. Προερχόμενος από δύο πολύ δημιουργικές χρονιές τόσο στο 1ο ΕΕΕΕΚ Θέρμης όσο και στο 1ο Γυμνάσιο Κισάμου, όπου πράγματι αισθανόμουν πως εκτελώ λειτούργημα, μου είναι αδύνατο να προσαρμοστώ σε μια επιβεβλημένη από εκτός ορίων παραβατικούς μαθητές, απάθεια. Παραιτούμαι λοιπόν λόγω ανωτέρας βίας, και είναι πραγματικά και «ανωτέρα» και ξεκάθαρα βία. Παραιτούμαι εν τέλη διότι έκρινα τον εαυτό μου ανήμπορο να ανταπεξέλθει σε τέτοιου είδους καταστάσεις και υφίσταμαι τις συνέπειες της πράξης μου αυτής. Όσοι όμως δεν παραιτούνται, και δεν εννοώ απλά τους συναδέλφους στο σχολείο, σημαίνει πως θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη παγιωμένη αυτή αρνητική κατάσταση. Η παρούσα μακροσκελής καταγγελία – «πόνημα» δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε ένα παιχνίδι επίρριψης ευθυνών εκατέρωθεν (υπουργείο, διευθύνσεις εκπαίδευσης, ΕΛΜΕ, σύλλογος εκπαιδευτικών ΕΠΑΛ κλπ). Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης για την κατάντια των σχολείων μας. Το περιεχόμενο της παρούσης αποσκοπεί στο να λειτουργήσει ως εκκινητής για την αποτελεσματική συνεργασία των ανωτέρω φορέων απέναντι στη κατεπείγουσα αρνητική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Ελπίζω να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να επιφέρει άμεση οργανωμένη δράση. ...................Θεόδωρος

μοναξιές

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, από το βιβλίο του «μοναξιές», των εκδόσεων Κάκτος 

 "Λένε ότι τα μεγαλύτερα κακά στον κόσμο προέρχονται από τους εγωιστές, τους απολίτικους, όσους «ρίχνουν νερό στο μύλο της απάθειας», τους αλαζόνες, τους μοναχικούς – αυτούς που δεν ανήκουν πουθενά για να βολεύονται κάθε φορά με τον καλύτερο τρόπο. 

 Δεν ξέρουν τι τους γίνεται. 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά από τη μοναξιά του ανθρώπου που δεν ανήκει πουθενά, που δεν έχει που την κεφαλήν κλίναι, που δεν έχει ούτε κόμμα, ούτε «φυλή», ούτε θρησκεία – συνεπώς στηρίζεται μόνο στο πανταχόθεν αμφισβητούμενο ΠΡΟΣΩΠΟ του. 

 Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη βία από τη βία που δέχεται ο άνθρωπος ο οποίος με τη μοναξιά του αμφισβητεί έμπρακτα τις οργανωμένες ομάδες, διακρίνοντας πίσω από την αφοσίωση στη γενιά το φατριατισμό, πίσω από το esprit de corps το υπεροπτικό πνεύμα της κλίκας, πίσω από τη θρησκευτική θέρμη το ζηλωτισμό και πίσω από τους κομματικούς οραματισμούς το management των συμφερόντων.  

Ο άνθρωπος αυτός, όπως είναι επόμενο, κατακομματιάζεται, του βουλώνουν το στόμα – ποιοι;

 Τα αγνά στελέχη που βολεύονται θριαμβικά σε καρέκλες και πόστα!

 Το ν' ανήκεις κάπου είναι μια ανθρώπινη ανάγκη. 

 Ομολογώ ότι εγώ ποτέ δεν ανήκα κάπου – κι αυτό μου λείπει. 

Δεν το αντιμετώπισα ποτέ ως προνόμιο, όσο ως παρενέργεια.

 Χάρη όμως σ' αυτή την ιδιότητά μου, μπόρεσα να γλιτώσω από τα blues της σύνθλιψης που τόσοι φίλοι μου χόρεψαν με άλλες, πολύ πιο επικίνδυνες «οικογένειες»: 

το κόμμα, το «γοητευτικό» περιθώριο, τη (μεταμοντέρνα) μου γενιά.

 Πιο επικίνδυνο ήταν, βέβαια, το κόμμα. 

Που, ασφαλώς, ξεκίνησε σαν ιδεολογία, σαν μια λαχτάρα για τη μεταβολή του κόσμου, για τα ιδανικά και τα λοιπά και τα λοιπά – αλλά όταν αποκρυσταλλώθηκε, σε κίνημα, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ, διαστρεβλώθηκε σε τέτοιο βαθμό που έγινε το άκρο αντίθετο του διακηρυγμένου ιδανικού του.

 Θυμάμαι ακόμα την ευδαιμονία των συμφοιτητών μ που ένιωθαν ότι συμμετέχουν σε κάτι ορμητικό, που έτρεχαν να μαζέψουν καφέ στη Νικαράγουα ή να πουλήσουν «Ριζοσπάστη» στα Πατήσια – πώς έλαμπε η όψη τους από αφοσίωση και πίστη, και τι ακατάλυτη συνενοχή τους έδενε απέναντι σε κάτι αποσυνάγωγους, όπως εγώ.

 Ομολογώ, ζήλευα λίγο την αυτοϋπέρβασή τους, το φλογερό ενθουσιασμό τους, το γεγονός ότι είχαν ένα σκοπό λίγο πιο υψηλό από το στομάχι τους. 

Αλλά έβλεπα και πόσο εύκολα γίνονται απολογητές γελοίων ή εγκληματικών πράξεων, πόσες προκαταλήψεις τους ταλαιπωρούν, τι δουλειές καταπίνουν για να απελευθερώσουνε του άλλους – και, εν ολίγοις, αποφάσισα ότι είναι λιγότερο απάνθρωπο να σώσω τον εαυτό μου, παρά την ανθρωπότητα. 

 Την ίδια μοναξιά ένιωσα όταν κάποιο παράξενο γονίδιο μ' εξόρισε κι από τις άλλες ομάδες της γενιάς μου – τους γιάπις τα fashion victims, τους διανοούμενους, τα junkies, τους δημοσιογράφους, τους εστέτ κ.ο.κ. 

Θα 'θελα πολύ να αγαπώ κι εγώ το ντιζάιν ή τα στερεότυπα που επικυριαρχούν στο χώρο. 

 Θα 'θελα να κοιτάζω με βλέμμα όλο κατανόηση τους τριαντακάτι στο dolce, να είμαι ένα γνήσιο παιδί του καιρού μου που πάνω του θριαμβεύει η ηδονική μπαναλιτέ. 

 Κι αυτό γιατί ξέρω τι μυστική θέρμη έχει το να ανήκεις κάπου.

 Τι ευεργετική δύναμη έχει πάνω στις πιο μύχιες ανασφάλειες, τι ιδεολογική κάλυψη παρέχει στις πιο απονενοημένες αυθαιρεσίες! 

Μα τελικά έμεινα εκτός. 

Οι αγωνιστές ξεβράστηκαν στα μετερίζια του Δημοσίου, και όλοι οι μεταμοντέρνοι φίλοι μου περνάνε ζάχαρη στις αυτιστικές φωλιές τους. 

Μόνο εγώ δεν ξέρω που να πάω, πώς να ντυθώ, ποιο περιοδικό να αγοράσω – και ούτε στέκι αξιώθηκα να αποκτήσω, τόσα χρόνια, περιφερόμενος στ' απιθανότερα έκκεντρα – και με τη ρετσινιά του ηδονοθήρα από πάνω.

 Είναι γελοίο να φορτώνουν στους μοναχικούς τις δυσπραγίες της ανθρώπινης κοινωνίας. 

Θα ήταν ωραίο να συμμετέχουμε όλοι σε ομάδες που μας εκφράζουν, διατηρώντας την ατομική ευθύνη και την αυτονομία μας.

 Όμως στην ιστορία του ανθρώπου, ελάχιστες φορές η αυτονομία αυτή επετεύχθη. 

Ακόμα και τα ευγενέστερα μαζικά κινήματα στη θέση των αρχικών οραματισμών απέκτησαν άβουλα, παθιασμένα πλάσματα που δεν διστάσανε να γράψουν το πιστεύω τους με αίμα. 

Και τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορί του είδους δεν διαπράχθηκαν από εγωιστές ή απαθείς ηδονοθήρες (ούτε καν από επαγγελματίες δολοφόνους, χαμένα κορμιά ή κυνικούς), αλλά από ιδεολόγους και φλογερούς αλτρουιστές, ομάδες που αγωνίζονταν για τη σωτηρία του κόσμου και με το αλάθητο της πίστης τους τρόχιζαν τα λυτρωτικά τους ξίφη. 

 Δεν φτάνω στο σημείο να υπερασπιστώ τη μοναξιά – διότι ξέρω ότι έχει τη γεύση της μισανθρωπίας, ότι από την πολλή συνέπεια τσακίζει το κορμί και ότι αν τη μια φορά γίνεται από επιλογή τις ενενήντα εννιά γίνεται από ανάγκη. 

Αλλά σίγουρα την προτιμώ απέναντι σε όλους αυτούς τους λαλίστατους δημαγωγούς της «συμμετοχής στα κοινά» -- που ενώ διαισθάνονται την ιδεολογική ερημιά των κομμάτων όλο μας δέρνουν σαν στυφές δασκάλες επειδή δεν ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ.

 Την υπερασπίζω βεβαίως και απέναντι στο επικυρίαρχο στιλ της γενιάς μου, που ναι μεν προσφέρει θαλπωρή στους κουρασμένους μου συν-εκδρομείς, έχει όμως γεμίσει τον ορίζοντα χιλιάδες σωσίες του κενού, ανθρώπους δίχως γεύση και όραμα, που πάνω τους θριαμβεύει η μετριότητα.

Θα τα λέμε !!!!

Δυστυχώς αυτές τις ημέρες ο ελεύθερός μου χρόνος είναι είδος υπό εξαφάνιση. Επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις σε ένα χωριό που σε κουράζει, σε πνίγει, σε εξοργίζει. Μιά βόλτα στον ανεμόμυλο είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο της καθημερινότητας. Και ο μάγος αυτού του αντιδότου,ένα κρασάκι στου Σταμάτη. Και έτσι επανέρχεσαι στην μάχη της καθημερινότητας. Δυστυχώς ο ελεύθερος χρόνος μου είναι πολύ λίγος για να τον δαπανώ στα σκάνδαλα και στην διαφθορά των εξουσιαζόντων. Άλλωστε θεωρώ αυτό το χωριό είναι άξιο της τύχης του και όλοιτους είναι ως διαχειριστές ονείρων και πραματευτές του τίποτα. Όσο για τον απλό κόσμο, είναι όχλος και άξιος της τύχης του διότι ψηφίζει και στηρίζει αυτή τη σαπίλα. Η ζωή ωραία αρκεί να την δεις από την σωστή οπτική γωνία Καλό μήνα σε όλους και καλή δύναμη Υγ.να ζήσουν οι τα παιδιά πού τωρα πάνε την νύφη με Κλαρίνα στήν εκκλησία σπάνε το χαζό νεοπλουτισμο που μαράζωσε το χωριό μας ΝΑ ΖΗΣΕΣΤΕ

«Αλλά, αυτοί είστε…» μπιτ για μπιτ

Να κάθεσαι αμέριμνος στο μπαλκόνι και να περνάει το ψεκαστικό να ραντίζει για τα κουνούπια !!!!!!!!!! μέσα στις αυλές . Χωρρίς να υπάρχει κάποια ειδοποίηση!!!!!!! Όλοι οιεκλεγμένοι λένε στο βιογραφικό τους οτι ξέρουν απο ίντερνετ και έχουν περάσει απ έξω από σχολές γιατί δεν ανοίγεται ένα Site (η μάλλον στο ίδιο που έχεται με ξεχωριστό νήμα link ) για το κάθε χωριό ώστε να βλέπουμε και να έχουμε ενημέρωση πότε θα ραντίσετε η να βλέπουμε τα έργα σας . Το μπιτ για μπιτ είναι συνώνυμο για τ ασκόπουλο Ααααα και γιατί δεν ραντίζεται και τα μαντριά που είναι σχεδόν μέσα στο χωριό ;;;;

ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΟ ΟΛΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ

Με 40 βαθμούς χωρίς νερό,χωρίς ειδοποιήση,και φυσικά επαναλαμβάνετε συνέχεια οτι είστε αδικημένοι που δεν βλέπουμε το έργο σας έχεται δίκιο ΜΟΝΟ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΣΑΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. ΑΣΤΔΛΑ

"Αλλού ψαχτείτε καλοθελητάδες"

Στρεψόδικοι καλοθελητάδες;; Θέμα 14ο : Επί αιτήσεως Τσελεκούνη Ειρήνης για διαπλάτυνση πεζοδρομίου στην Κοινότητα Μαρτίνου. (Εισηγητής ο Αντιδήμαρχος Κος Ανδρέας Λουκάς) Θέμα 12ο : Επί αιτήσεως Παπαγεωργίου Ιωάννας για διαπλάτυνση πεζοδρομίου στην Κοινότητα Μαρτίνου (Εισηγητής ο Α/της Διευθυντής Τ.Υ. Κος Αθανάσιος Τσαρούχας) Αυτή είναι συνήθως η επωδός των περισπούδαστων,ουδετερόφιλων καλοθελητάδων. Εδώ συμβαίνει το εξείς παράδοξο. Οι στρεψόδικοι καλοθελητάδεςείδαν οτι υπάρχει ανάγκη για διαπλάτυνση πεζοδρομίων.ΟΚ. Είναι όντως έτσι;; Γιατί δεν είδαν οτι ο τέως χάλασε τον κόμβο έκτρωμα που εφτιαξε (ευθήνες;;;) Γιατί δεν φτιαχνετε εναν νέο σωστό κόμβο;;; Γιατί δεν βάζετε σηματοδότηση;;; Γιατί δεν βάζετε τους κάδους σε θέσεις που εσείς θα ορίσετε και οχι ο ανόητος δυνατός γείτονας;; Γιατί δεν τους πλένετε ποτέ;;; Γιατί δεν κάνετε μια βόλτα βράδυ στο χωριό να δείτε τα νερά Απο τα πλυντήρια;;; Γιατί δεν καθαρίζετε από ξερά χόρτα οικόπεδα του δημοσίου ;;; μόνο στο κεντρικό δρόμο πάτε ;;; Μην τα ρίχνετε όλα στόν πρόεδρο αυτός μιά ζωή υφιστάμενος ήταν του γραμματέα του Δημάρχου τώρα τον βάζετε να διατάζει,αμ δέ Το χωριό πρέπει να ξυπνήσει από το λήθαργο της αμερημνησίας και να απαντήσει με τρόπο που διασφαλίζει το μέλλον.

Η εμβληματική μάχη της ΛΑΡΚΟ - Ούτε βήμα πίσω Υπάρχουν εργατικές μάχες. Και υπάρχουν και μάχες σύμβολα αγώνα και εποχών. Η μάχη που δίνεται στη ΛΑΡΚΟ είναι μία από αυτές.

«Το νικέλιο είναι ο νέος χρυσός», δηλώνει τον Αύγουστο του 2020 ο διευθύνων σύμβουλος της Tesla, Elon Musk, απευθυνόμενος στις εταιρείες εξόρυξης: «Όπου κι αν βρίσκεστε στον κόσμο, παρακαλώ εξορύξτε περισσότερο νικέλιο». Η κυβέρνηση, έχει λάβει το μήνυμα... ανάποδα κάποιους μήνες πριν και τον Φεβρουάριο του 2020, σε μία περίοδο όπου η Ελλάδα αναζητά εναγωνίως επενδύσεις, βγάζει στο σφυρί τη μεγαλύτερη βαριά βιομηχανική μονάδα της χώρας. Τη μοναδική στην Ε.Ε. βαριά βιομηχανία παραγωγής σιδηρονικελίου και μία από τις 5 μεγαλύτερες εταιρείες παγκοσμίως. Πωλείται ή κλείνει Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ τα έχει όλα: κατασπατάληση των κεφαλαίων της, κάκιστη διαχείριση, διορισμούς «δικών» μας παιδιών, συστηματική απαξίωση και ευκαιρίες που δεν αξιοποιήθηκαν. Από το 2014, επί κυβέρνησης Σαμαρά -μικρή παύση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- και με την επαναφορά της Νέας Δημοκρατίας το 2019 που αναλαμβάνει την υπόθεση (ω! τι έκπληξη), ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, η ιστορία της είναι αυτή. Πωλείται ή κλείνει. Λίγο πριν από την καραντίνα, η ΛΑΡΚΟ μπαίνει σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης. Τον Φεβρουάριο του 2020 ψηφίζεται ο νόμος 4664 με ρυθμίσεις για την εταιρεία και μετά τις απαραίτητες «διορθώσεις» που περνούν μέσα στην τροπολογία στον νόμο για τα πλαστικά μιας χρήσης, ξεκινάει η πιο σαθρή διαδικασία διαγωνισμού πώλησης στην ιστορία της ελληνικής βιομηχανίας. Τι συμβαίνει σήμερα Η ΛΑΡΚΟ των 1060 εργατών βρίσκεται σήμερα στο εξής σημείο: Το σχέδιο έχει απορριφθεί από τους εργαζόμενους, οι οποίοι έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη και έχουν καταθέσει προτάσεις εξυγίανσης με πλήρη διασφάλιση των θέσεων εργασίας, Η κυβέρνηση το επαναφέρει με σφοδρή βιασύνη, και την ερχόμενη Παρασκευή, 17 Ιουνίου εφόσον η τροπολογία έχει ψηφιστεί, η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ θα βρεθεί εδώ: Δυνατότητα του ειδικού διαχειριστή να προχωρήσει στην απόλυση και των 1.060 εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και στον προσδιορισμό των αποζημιώσεών τους που θα καλυφθούν από το Δημόσιο. Δυνατότητα του ειδικού διαχειριστή να προβεί στη σύναψη μηνιαίων ή διμηνιαίων συμβάσεων ορισμένου χρόνου όσο συνεχίζεται η ειδική διαχείριση και για διάστημα μέχρι πέντε μηνών. Οι δαπάνες πάλι θα καλυφθούν από το Δημόσιο. Ένταξη των απολυόμενων της ΛΑΡΚΟ άνω των 55 ετών σε ειδικά προγράμματα απασχόλησης, συγχρηματοδοτούμενα ή από εθνικούς πόρους, σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μέχρι τη συμπλήρωση των προϋποθέσεων για τη λήψη πλήρους σύνταξης γήρατος και για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα επτά χρόνια. Κατάρτιση ειδικών προγραμμάτων στήριξης για ευάλωτους απολυόμενους που δεν εντάσσονται στην παραπάνω κατηγορία, με χρηματοδότηση από πόρους του «Ευρωπαϊκού Ταμείου Παγκοσμιοποίησης για απολυμένους». Ούτε βήμα πίσω Τα σωματεία των εργαζομένων ξέρουν και την Τρίτη προχωρούν σε 24ωρη απεργία-συλλαλητήριο έξω από τη Βουλή, την ώρα που θα συζητείται το νομοσχέδιο με την επίμαχη τροπολογία: «Το νομοσχέδιο σταματά κάθε δραστηριότητα λειτουργίας. Προωθεί άμεσα την απόλυση δεκάδων εργαζομένων στις εργολαβίες, δεκάδων αυτοαπασχολουμένων αυτοκινητιστών και μικροεργολάβων έργου, δεκάδων εργαζομένων στα εργοστάσια αμμοβολής. Οδηγεί σε πέντε μήνες το πολύ και τον τελευταίο εργαζόμενο της ΛΑΡΚΟ από την άμεση αεργία, στην μακροχρόνια ανεργία, κλέβει τον μόχθο μιας ζωής και μαραζώνει τον τόπο μας. Η εισήγηση των μελών του Δ.Σ ψηφίστηκε ομόφωνα και σε κλίμα αγωνιστικότητας. Το ανώτερο όργανο, η Γ.Σ., αποφάσισε: Την Τρίτη 14/6, την μέρα που ψηφίζουν τις απολύσεις μας και το σταμάτημα της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, με 24ωρη απεργία μπαίνουμε στα λεωφορεία και πάμε στην βουλή. Τα λεωφορεία θα φύγουν από τα χωριά στις 11.30 το πρωί με ραντεβού 14.00 έξω από την βουλή. Το Σάββατο στις 20.00 στο καφενείο του Βέλιου θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή σύσκεψη για οργάνωση της κινητοποίησης. Την Κυριακή στις 20.00 θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή σύσκεψη στην Πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου στην Μαλεσίνα. Τη Δευτέρα στις 20.00 θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή σύσκεψη στην παραλία της Λάρυμνας». Αντιδράσεις Σε δήλωσή του, για την τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση για τη ΛΑΡΚΟ, ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, αναφέρει τα εξής: «Το έγκλημα στη ΛΑΡΚΟ, δεν θα περάσει! Η κυβέρνηση της ΝΔ να πάρει τώρα πίσω την επαίσχυντη τροπολογία που κατέθεσε χτες, με την οποία πετάει στο δρόμο τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ προκειμένου να σταματήσει η λειτουργία της το αργότερο μέχρι τον Αύγουστο. Η κυβερνητική τροπολογία είναι η επόμενη πράξη ενός εγκληματικού σχεδίου που έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ, με στόχο την απαξίωση, εγκατάλειψη, συκοφάντηση και υπερχρέωση μιας στρατηγικής σημασίας επιχείρησης, όπως είναι η ΛΑΡΚΟ. Κι όμως η επιχείρηση αυτή, ήταν και παραμένει ένα πραγματικό χρυσωρυχείο, απόδειξη ότι ο ορυκτός πλούτος που διαθέτει η χώρα μας, στο πλαίσιο βέβαια μιας άλλης κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς όφελος του λαού της. Η ΛΑΡΚΟ μπορεί να παραμείνει ανοιχτή, να αναπτυχθεί και να εκσυγχρονιστεί, αλλά και να διασφαλίσει τη δουλειά και τα δικαιώματα των εργαζομένων της, όπως έχει προτείνει το ΚΚΕ. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, οι οποίοι εδώ και χρόνια δίνουν έναν μεγαλειώδη ηρωικό αγώνα, δεν είναι μόνοι τους, γιατί ο αγώνας τους ο οποίος έχει τη στήριξη και την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων, είναι δίκαιος!» Στα κατατεθέντα σχέδια και προτάσεις Νόμων στη Βουλή η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ βρίσκεται στη φάση της εμφάνισης των σχεδίων και προτάσεων που έχουν κατατεθεί στη Βουλή, αλλά δεν έχει ξεκινήσει ακόμη η συζήτησή τους στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές. Αιτιολογική Έκθεση μέχρι σήμερα έχει καταθέσει μόνο το ΚΚΕ: ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑ

Γράμμα σ’ ένα η μια δήμαρχο που δεν γεννήθηκε ποτέ.

Σου στέλνω γραμμα γιατί σε χρειάζομαι.

Ίσως αν του ή της ζητούσαν να επιλέξει, να φοβόταν και να έλεγε

"Όχι, δεν θέλω να γεννηθώ".

Κουράγιο,

Όπως ένας σπόρος ενός φυτού χρειάζεται κουράγιο, όταν τρυπάει τη γη

 και φυτρώνει.

Αν μια μέρα φωνάξεις "Γιατί με έφερες στον κόσμο αυτόν γιατί;", θα 

 σου 

απαντήσω: "

Δεν πιστεύω στην κομματική εξάρτηση .

 Η κομματική εξάρτηση είναι ένα ψέμα στημένο απ' αυτούς που 

οργάνωσαν τον κόσμο, για να ελέγχουν καλύτερα τους ανθρώπους, να 

εκμεταλλεύονται καλύτερα την υπακοή στους κανόνες.

Η κομματική εξάρτηση δεν είναι παρά το φερέφωνο ενός συστήματος 

που δεν μπορεί να σου επιτρέψει την ανυπακοή, και η αγιότητά της δεν 

υπάρχει.

Υπάρχουν μόνον ομάδες (κλίκες)αντρών και γυναικών και παιδιών που 

 θέλουν να έχουν ιδια οικονομικά συμφέροντα να έχουν το ίδιο λογο και

  να κατοικούν κάτω απ' την ίδια στέγη: συχνά νιώθοντας απέχθεια ή 

μίσος ο ένας για τον άλλον.

Δεν μπορείς ν' απελευθερωθείς ποτέ, ακόμα κι αν επιστρατεύσεις όλη 

σου τη θέληση, όλη σου τη λογική.

Μπορεί να νομίζεις ότι τους ξέχασες, αλλά μια μέρα ξαναπροβάλλουν 

ακατάλυτοι, ανελέητοι, για να σου περάσουν το σκοινί στον λαιμό, 

χειρότερα από κάθε δήμιο.

Για να σε πνίξουν. [...]

Όταν έρθεις θα πιστέψεις στο αύριο και θα ψάξεις να βρεις και άλλους

  που πιστεύουν στο αύριο Πράγματι, όλοι θα σε διδάσκουν να πιστεύεις

  στο αύριο: θα σε διαβεβαιώνουν ότι το αύριο είναι πάντα καλύτερο.

Έτσι θα λεει ο παππάς, όταν θα βροντοφώναζει τις επαγγελίες του στην

 εκκλησία αναγγέλλοντας τη Βασιλεία των Ουρανών.

Έτσι στο σχολείο, θα λένε ότι η ανθρωπότητα πάει μπροστά

Έτσι έλεγε και ο πατέρας όταν μιλούσε για ιστορία και υποστήριζε ότι οι 

τύραννοι στο τέλος πάντα ηττώνται.

Το δικό του αύριο ήταν ο θάνατος,

Ο πατέρας ήταν ένας άνθρωπος πολύ θαρραλέος και ξεροκέφαλος. 

Εδώ και είκοσι χρόνια αγωνιζόταν ενάντια σε κάποιους δυνάστες, 

ντυμένους στα μαύρα, και κάθε φορά που του σπάζανε το κεφάλι, έλεγε, 

θαρραλέος και ξεροκέφαλος:

 "Θα έρθει και το αύριο".

Εκείνα τα χρόνια γινόταν πόλεμος. Οι δυνάστες με τα μαύρα έδειχναν 

ότι θα νικήσουν.

Εκείνος όμως κουνούσε το κεφάλι του και έλεγε, θαρραλέος και 

ξεροκέφαλος:

"Θα έρθει και το αύριο". 

 

από το βιβλίο της O.F.  (πειραγμένο ) 

Τίνος είναι βρε Θανάση τα λεφτά;

 Δελτίο Τύπου

«14 Σημαντικές Παρεμβάσεις στον Δήμο Λοκρών»

Σας προσκάλεσα εδώ, στην έδρα του Δήμου Λοκρών, την Αταλάντη, στο πλαίσιο της συστηματικής κοινωνικής λογοδοσίας, για να σας ενημερώσω για κάποια έργα που έχει υλοποιήσει, δρομολογήσει ή σχεδιάσει η Κυβέρνηση για τον Δήμο Λοκρών, σε συνεργασία - στα περισσότερα - με τη Δημοτική Αρχή.

Είναι η 4η επίσκεψη σε Δήμο της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας με αυτή τη μορφή επικοινωνίας, σε συνέχεια όσων προηγήθηκαν - ανά τρίμηνο - τα προηγούμενα τρία χρόνια, και θα ακολουθήσουν, το επόμενο χρονικό διάστημα, και στους υπόλοιπους τρεις Δήμους.

Συνοπτικά και τεκμηριωμένα, θα αναπτύξω ορισμένες από 14 παρεμβάσεις στον Δήμο Λοκρών.

Συγκεκριμένα:

1ο Έργο: Ένταξη Πράξης του Δήμου Λοκρών για αθλητικές υποδομές στο Πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ».

Με σχετική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, στις 13 Δεκεμβρίου 2019, κατόπιν συνεργασίας, ο Δήμος επιχορηγήθηκε με το ποσό των 600.000 ευρώ, για τη βελτίωση, επισκευή και αναβάθμιση των αθλητικών εγκαταστάσεων του Δήμου Λοκρών.

2ο Έργο: Πρόσβαση και εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία.

Ο Δήμος Λοκρών χρηματοδοτήθηκε με 89.280 ευρώ, για την κατασκευή ραμπών και χώρων υγιεινής για την πρόσβαση και εξυπηρέτηση Ατόμων με Αναπηρία σε σχολικές μονάδες του Δήμου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ» του Υπουργείου Εσωτερικών.

3ο Έργο: Ρυθμίσεις ζητημάτων Οικοδομικού Συνεταιρισμού Μονίμων Αξιωματικών Ελληνικού Στρατού (ΟΣΜΑΕΣ) Μαλεσίνας.

Με σειρά ενεργειών του Υπουργείου Οικονομικών σε συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, χιλιάδες οικογένειες του εν λόγω Συνεταιρισμού δύναται πλέον να ρυθμίσουν μείζονα, χρονίζοντα ζητήματα διαχειριστικής και οικονομικής φύσεως.

Με νομοθετική διάταξη που έχει ψηφιστεί, η προθεσμία επαναφοράς της εποπτείας του ΟΣΜΑΕΣ στο Υπουργείο Οικονομικών είναι έως τις 31 Δεκεμβρίου 2022.

4ο Έργο: Έκτακτες Χρηματοδοτήσεις.

Σε συνέχεια στενής συνεργασίας του Υπουργείου Οικονομικών με τις πολιτικές ηγεσίες των Υπουργείων Εσωτερικών και Υποδομών & Μεταφορών, ο Δήμος χρηματοδοτήθηκε, εκτάκτως, με περίπου 780.000 ευρώ.

Συγκεκριμένα:

• Με 200.000 ευρώ για την πρόληψη και αντιμετώπιση ζημιών και καταστροφών που προκαλούνται από θεομηνίες.

• Με 524.000 ευρώ, στο πλαίσιο αντιμετώπισης των συνεπειών της πανδημίας.

• Με 30.000 ευρώ, αμέσως μετά την πυρκαγιά στην ευρύτερη περιοχή της Αταλάντης τον Αύγουστο του 2021.

• Πρόσφατα, με 23.000 ευρώ, για την κάλυψη δαπανών ναυαγοσωστικής κάλυψης σε παραλίες του Δήμου.

5ο Έργο: Εσωτερική, Αγροτική Οδοποιία και Αντιπλημμυρικά έργα στην Κυρτώνη.

Σε συνέχεια στενής συνεργασίας του Υπουργείου Οικονομικών με τα Υπουργεία Εσωτερικών και Υποδομών & Μεταφορών, ο Δήμος Λοκρών χρηματοδοτήθηκε και ολοκλήρωσε αντιπλημμυρικά έργα και έργα εσωτερικής και αγροτικής οδοποιίας στην Κυρτώνη.

Μάλιστα, είχα την ευκαιρία, μαζί με τον Δήμαρχο, να επισκεφθούμε τα έργα και να παρακολουθήσουμε την ολοκλήρωση των εργασιών από κοντά, στις αρχές του 2021.

6ο Έργο: Έργα Ύδρευσης στον Έξαρχο και στο Καλαπόδι.

Όπως με είχε ενημερώσει ο Δήμαρχος Λοκρών, το δίκτυο ύδρευσης στον Έξαρχο μεταξύ αντλιοστασίου και δεξαμενής του χωριού, παρουσίαζε συχνές βλάβες, με αποτέλεσμα συχνά ο Έξαρχος να μένει χωρίς νερό.

Ταυτόχρονα, παρόμοιο πρόβλημα αντιμετώπιζε και η Δημοτική Κοινότητα Καλαποδίου.

Μετά από συνεργασία με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών, χρηματοδοτήθηκε εκτάκτως ο Δήμος Λοκρών για να αντιμετωπίσει τα συγκεκριμένα προβλήματα.

Ο Δήμος παρενέβη και αντικατέστησε περίπου 1 χιλιόμετρο δικτύου ύδρευσης στον Έξαρχο και 450 μέτρα στο Καλαπόδι, με αποτέλεσμα να ολοκληρωθούν αυτά τα πολύ σημαντικά έργα για την περιοχή.

7ο Έργο: Έγκριση Ένταξης του έργου «Κατασκευή, εγκατάσταση και εξοπλισμός καταφυγίου αδέσποτων ζώων συντροφιάς» στο Πρόγραμμα «Φιλόδημος ΙΙ».

Σε συνέχεια συνεργασίας του Υπουργού Οικονομικών με τον Αναπληρωτή Υπουργό Εσωτερικών, το έργο «Κατασκευή, εγκατάσταση και εξοπλισμός καταφυγίου αδέσποτων ζώων συντροφιάς» εντάχθηκε στο Πρόγραμμα «Φιλόδημος ΙΙ», με προϋπολογισμό 372.000 ευρώ.

Το έργο, με φορέα υλοποίησης τον Δήμο Λοκρών, περιλαμβάνει τόσο την κατασκευή του καταφυγίου, όσο και την προμήθεια εξοπλισμού για το γραφείο διοίκησης και το κτηνιατρείο.

8ο Έργο: Τηλεοπτικό Σήμα στις Λευκές Περιοχές.

Με σχετική δράση του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, νοικοκυριά και οικισμοί σε περιοχές της χώρας που βρίσκονταν εκτός τηλεοπτικής κάλυψης, απέκτησαν πρόσβαση μέσω σχετικής πλατφόρμας.

Για τον Δήμο Λοκρών, ωφελούμενοι είναι οι μόνιμοι κάτοικοι του Μαρτίνου και της περιοχής Μεταλλείων της Λάρυμνας.

9ο Έργο: Νέα παιδική χαρά στον χώρο του νηπιαγωγείου Θεολόγου Μαλεσίνας.

Μετά από αίτημα του Δήμου, ολοκληρώθηκε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, η προμήθεια και τοποθέτηση της νέας, σύγχρονης και ασφαλούς παιδικής χαράς στο νηπιαγωγείο του Θεολόγου.

Πλέον καλύπτεται ένα πολύ σημαντικό κενό που υπήρχε στην περιοχή για τα παιδιά μας.

10ο Έργο: Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια.

Η μεγαλύτερη πολεοδομική μεταρρύθμιση της χώρας προχωράει, με την προκήρυξη των πρώτων 15 Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων που περιλαμβάνει ο δεύτερος - από τους συνολικά τέσσερις - κύκλους του Προγράμματος Πολεοδομικών Μεταρρυθμίσεων «Κωνσταντίνος Δοξιάδης» του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Οι Δημοτικές Ενότητες Δαφνουσίων, Αταλάντης, Μαλεσίνας και Οπουντίων, σύμφωνα με τον προγραμματισμό του ΥΠΕΝ, ανήκουν στον Β' Κύκλο του Προγράμματος και περιλαμβάνονται στα πρώτα 15 Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια που ανακοινώθηκαν τον προηγούμενο μήνα.

Η Κυβέρνηση, με τη συμβολή του Ταμείου Ανάκαμψης, υλοποιεί μία πολύ σημαντική πολεοδομική μεταρρύθμιση στη χώρα, η οποία αποτελεί βασικό πυλώνα της εθνικής στρατηγικής για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος.

11ο Έργο: Κόκκινα Σπίτια Μαλεσίνας.

Με διάταξη του Υπουργείου Οικονομικών, η οποία και ψηφίστηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2021, δόθηκε οριστικό τέλος στις διεκδικήσεις του Δημοσίου για τους κατοίκους που δικαιώθηκαν από το Κτηματολόγιο.

Ορίστηκε συγκεκριμένη διαδικασία, βάσει της οποίας όσοι δεν δικαιώθηκαν από το Κτηματολόγιο, απέκτησαν τη δυνατότητα να καταθέσουν σχετικά νομιμοποιητικά έγγραφα προς αξιολόγηση, σε ειδικώς συστηνόμενη - προς το σκοπό αυτό - Επιτροπή.

Το Υπουργείο Οικονομικών, σε συνεργασία με τον Δήμο Λοκρών, την Επιτροπή εξέτασης αιτήσεων και γνωμοδότησης για την παραχώρηση εκτάσεων του ν. 4778/2021, καθώς και με τους αρμόδιους μηχανικούς της περιοχής, εξακολουθούν να εργάζονται εντατικά και μεθοδικά για το εξαιρετικά αυτό πολύπλοκο ζήτημα.

Απολογιστικά, μέχρι χθες, η διαδικασία έκδοσης αποφάσεων (παραχωρητήρια) εξελίσσεται ως εξής:

• Συνολικά, έχουν κατατεθεί στην αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών, από την Επιτροπή Εξέτασης Αιτήσεων, 94 φάκελοι.

• Έχουν ελεγχθεί και μελετηθεί από τη Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας του Υπουργείου Οικονομικών, 89 φάκελοι.

• Από αυτούς, έχουν διεκπεραιωθεί και έχουν εκδοθεί οι αντίστοιχες αποφάσεις, για 71 φακέλους.

• Στους υπόλοιπους 18 φακέλους, έχουν εντοπιστεί προβλήματα προς επίλυση, και έχουν ζητηθεί πρόσθετα στοιχεία από την Επιτροπή και την Κτηματική Υπηρεσία Φθιώτιδας.

Επιπλέον, σύμφωνα με ενημέρωση της Κτηματικής Υπηρεσίας Φθιώτιδας, στην επιτροπή εξέτασης έχουν κατατεθεί, επιπλέον των ανωτέρω, άλλοι 110 φάκελοι, οι οποίοι εξετάστηκαν από τα μέλη της Επιτροπής και έχει ζητηθεί να προσκομίσουν οι δικαιούχοι συμπληρωματικά στοιχεία, προκειμένου οι αιτήσεις τους να είναι πλήρεις και να προωθηθούν άμεσα στην Κεντρική Υπηρεσία για την έκδοση παραχωρητηρίων.

12ο. Πρόσθετη χρηματοδότηση για φυσικές καταστροφές - Αντιμετώπιση οδικού προβλήματος στις Λιβανάτες.

Ο Δήμος Λοκρών, τόσο το 2020 όσο και το 2021, αντιμετώπισε πολλαπλές πυρκαγιές που προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές, σε όλες τις Δημοτικές Ενότητες του Δήμου.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως ο Δήμος κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πολιτικής προστασίας για τις καταστροφικές δασικές πυρκαγιές, αιτήθηκε πρόσθετης χρηματοδότησης ύψους 300.000 ευρώ για την υλοποίηση αντισταθμιστικών έργων, εργασιών και προμηθειών, μέσω της Κρατικής Αρωγής.

Εκτιμάται ότι την επόμενη εβδομάδα, θα υπάρξει η σχετική απόφαση, για σημαντικό ποσοστό κάλυψης της ζητούμενης χρηματοδότησης, που θα αφορά, μεταξύ άλλων, αποκατάσταση και ασφαλτόστρωση αγροτικής οδού στην Κοινότητα Λιβανατών.

13ο. Χρηματοδότηση της αναβάθμισης των Σχολικών Κτιρίων Μαρτίνου από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Ο Δήμος έχει αιτηθεί χρηματοδότησης από το Πρόγραμμα Επενδύσεων του Ταμείου Ανάκαμψης με τίτλο: «Παρεμβάσεις με στόχο τη Βελτίωση του Αστικού Περιβάλλοντος και του Δημοσίου Χώρου».

Ο τίτλος του Έργου είναι: «Ολοκληρωμένη Αισθητική και Λειτουργική Αναβάθμιση Πολιτιστικού Αποθέματος Διατηρητέων Σχολικών Κτιρίων Μαρτίνου».

Είμαστε σε επαφή με το αρμόδιο Υπουργείο, ώστε το συγκεκριμένο έργο να ενταχθεί στο Πρόγραμμα.

14ο. ΛΑΡΚΟ.

Η εγκατάσταση της Ειδικής Διαχείρισης επιλέχθηκε από την Κυβέρνηση ως η μόνη λύση που θα μπορούσε να κρατήσει την εταιρεία ανοιχτή, χωρίς να βρεθούν οι εργαζόμενοι στον δρόμο.

Και ο στόχος, μέχρι σήμερα, επετεύχθη.

Η εταιρεία, την τριετία 2020-2022, αποπλήρωσε όλες τις υποχρεώσεις που σχηματίστηκαν αυτή την περίοδο σε εργαζόμενους, ΔΕΗ, εργολάβους και προμηθευτές, χωρίς να σταματήσει ούτε μία μέρα την παραγωγή νικελίου, και χωρίς να έχει προχωρήσει σε απόλυση ενός εργαζομένου.

Αυτό οφείλεται και στην κρατική χρηματοδότηση από τη σημερινή Κυβέρνηση, για πρώτη φορά τα τελευταία έτη, ύψους 52 εκατ. ευρώ.

Σήμερα, βρίσκονται σε εξέλιξη οι δυο διαγωνιστικές διαδικασίες υπό το ΤΑΙΠΕΔ και τον Ειδικό Διαχειριστή.

Είμαστε στο στάδιο των δεσμευτικών προσφορών.

Η διαδικασία δεν είναι εύκολη, τουναντίον είναι πολυσύνθετη, προκειμένου να υπάρξει οριστικό σχέδιο σύμβασης. Εκτιμούμε ότι δεν απέχουμε χρονικά πολύ.

Στόχος της Κυβέρνησης είναι η προσέλκυση αξιόπιστων επενδυτών που θα διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα της μεταλλευτικής και μεταλλουργικής δραστηριότητας της ΛΑΡΚΟ, και η κάλυψη όλων των εργαζομένων.

Επίσης, η Κυβέρνηση, μέσω του αρμόδιου Υπουργείου Εργασίας, αναζητά τις βέλτιστες λύσεις για το σύνολο των εργαζομένων.

Για το σκοπό αυτό μπορεί να απαιτηθεί και σχετική νομοθετική πρωτοβουλία.

Προσπάθησα, όσο μπορούσα πιο συνοπτικά, να αποτυπώσω κάποιες από τις πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν στον Δήμο Λοκρών, σε συνεργασία με τη Δημοτική Αρχή, την τελευταία τριετία.

Συνεχίζουμε, βήμα - βήμα, με σοβαρότητα, ρεαλισμό, υπευθυνότητα και διαρκή κοινωνική λογοδοσία.

Σε εξέλιξη η ασφαλτόστρωση του δρόμου προς τα Σκορπονέρια

 "Μέχρι το τέλος καλοκαιριού αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί το έργο ασφαλτόστρωσης της δημοτικής οδού της τοπικής κοινότητας Κοκκίνου από το Ακραίφνιο προς τα Σκορπονέρια.

Ο συγκεκριμένος οδικός άξονας ανοίγει αναπτυξιακό μέτωπο για το δήμο Ορχομενού στη θάλασσα και τον Ευβοϊκό.

Το έργο χρηματοδοτεί η περιφέρεια Στερεάς και πραγματοποίησαν από κοινού αυτοψία στην περιοχή η αντιπεριφερειάρχης Βοιωτίας και η δήμαρχος Ορχομενού.

tvstar.gr

-Αυτό φίλοι της τοπικής εξουσίας λέγεται έργο ανάπτυξης .

Αυτούς τους δρόμους που ανοίγουν οι εταιρείες για να βάλουν ανεμογεννήτριες δεν λέγεται ανάπτυξη λέγεται <<διευκολύνσου >> και ο μόνος σκοπός είναι το κέρδος που θα έχουν και σεις αναμνηστική φωτογραφία με τους διευθυντές άντε και να προσλάβουν κάποιον με σύμβαση μέχρι να μπει άλλος Δήμαρχος και να βάλουν κάποιον άλλον.

Θα μου πεις ναι αλλά δεν έχω <<κόσμο>> βρήκα άδεια ταμεία (αυτό που λέει κάθε επόμενος) έχω δεμένα τα χέρια δεν έχω πόρους ότι λένε όλοι.

Νταξειιιι

πόσοι πόροι χρειάζονται για να βάλεις οδικές πινακίδες τι χρειάζεται να

τοποθετήσεις τους κάδους σε θέση και να μην επιτρέψεις να μετακινούνται

να μην επιτρέπεις μεγάλα φορτηγά να παρκαρουν μέσα στο χωριό ξεκολλήστε λίγο από την μαγκιά που σας δίνει η εξουσία μπείτε μέσα στο χωριό και δείτε το προβλήματα ξεφύγετε λίγο από τα δεσμά του σογιού του κολλητού δείτε τα με το μάτι του σωστού .

Αυτό είναι αυτονόητα αλλά δεν προλαβαίνετε πρέπει να πάτε σε συνέδριο η στη τηλεόραση .

Αααααα και κάτι ακόμη ο δρόμος Λάρυμνα Σκορπονερια Χαλκίδα υπάρχει απλώς

σκέψη για Ανάπτυξη δεν υπάρχει…..πως να πείσεις ότι κάτι κάνεις αφού και συ και ο προηγούμενος και ο ποιο προηγούμενος και ο πιο προηγούμενος δεν κατανοήσατε τα αυτονόητα .

Απόφαση για «αυτόνομο Δήμο » με αλλαγή ονόματος

 Να ανεξαρτητοποιηθεί από το Δίτομο και τα Αντίκυρα επιθυμεί το Τοπικό Συμβούλιο της Αράχωβας και να αλλάξει όνομα!

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, στην συνεδρίαση του συμβουλίου Δήμου Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας «πέρασε»  απόφαση να στηριχθεί το αίτημα του Τοπικού Συμβουλίου περί ανεξαρτητοποίησης της Αράχωβας σε νέο δήμο με την επωνυμία «ΟΡΕΙΝΟΣ ΔΗΜΟΣ με έδρα την Αράχωβα».

Η απόφαση μάλιστα λήφθηκε με μεγάλη πλειοψηφία.

Το θέμα είχε μπει στην ημερήσια διάταξη, τις προηγούμενες ημέρες, ως εξής:

Θέμα 9ο:  Εξέταση απόφασης του τοπικού συμβουλίου Αράχοβας σχετικά με την αίτηση περί ανεξαρτητοποίησης της Αράχοβας σε νέο δήμο με την επωνυμία ¨ΟΡΕΙΝΟΣ ΔΗΜΟΣ¨ με έδρα την Αράχοβα – { Εισηγητής : Δήμαρχος}.

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένονται η δημοσιοποίηση των επιχειρημάτων που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.

 aftodioikisi.gr

άντε..... και στα δικά μας  ΜΑΛΕΣΙΝΑ ΜΑΡΤΙΝΟ ΛΑΡΥΜΝΑ

Ο ζυμαροκώλης

 Να μείνετε να πολεμήσετε ρε!

Κι όσο οι ορδές των ξεριζωμένων ξεκινούν το δικό τους ταξίδι στην προσφυγιά…

Κι όσο αφήνουν πίσω το σπίτι που γεννήθηκαν, το σπίτι που μεγάλωσαν, το σπίτι που αγάπησαν, το σπίτι που στόλισαν με όμορφα έπιπλα, με αγαπημένα κάδρα και οικογενειακές φωτογραφίες…

Κι όσο εγκαταλείπουν ίσως για πάντα το πατρικό που μέχρι χτες έλεγαν έλεγαν ‘σπιτικό’.

Κι όσο η πόρτα που έτριζε κλείνει για πάντα.

Κι όσο η ρωγμή που έχασκε στον τοίχο, παύει να έχει σημασία…

Κι όσο το μερεμέτι στην εξώπορτα δεν θα γίνει ποτέ.

Κι όσο τα κλειδιά, αυτά τα ρημαδοκλειδιά που ήθελαν κόλπο για ν’ ανοίξεις… κόλπο που το ξέρεις μόνο εσύ κι εκείνοι που αγαπάς, εκείνοι που μοιράζονται το κεραμίδι σου, τη στέγη σου, το κρεββάτι σου, την αγκαλιά σου…

Κι όσο φορτώνουν στο πορτ μπαγκάζ τα ρουχαλάκια και τα βιβλία του παιδιού, τον φορτιστή και την κουβερτούλα για το κρύο, το κόσμημα της μάνας που θα πάει στο ενεχυροδανειστήριο, τη βερα τη χρυσή ρε παιδί μου που θα την ανταλλάξουν με λίγο γάλα για το μωρό.

Και το αρκουδάκι της μπέμπας. Και το φυλαχτό της γιαγιάς…

Κι όσο γεμίζουν τη μνήμη τους και την καρδιά τους με αποσκευές ψυχής, με αναμνήσεις, με χαρές και πίκρες και γλέντια και νεκρούς αδελφούς κι αγκαλιές και φιλιά και μανάδες που ζουν πια φυλακισμένες στις κορνίζες του θανάτου…

Κι όσο φευγουν, κι όσο ξεμακραίνουν, κι όσο αποχωρίζονται σχηματίζοντας καρδιές σε σκονισμένα τζάμια λεωφορείων, κι όσο σπαρταράνε σε αγκαλιές που ίσως δεν ξανανταμώσουν  ποτέ…

Να μείνεις να πολεμήσεις ρε!

Φωνάζει ο κυρπαντελής που παρακολουθεί τα ουκρανικά στα διαλείμματα του Survivor. O τύπος ο ελληνάρας που ο κώλος του έχει γίνει ζυμάρι χρόνια παρκαρισμένος στον καναπέ.

Ο ζυμαροκωλης, ο λεβεντομαλάκας, ο ζυμαροκώλης ο κουραδόμαγκας που μιλάει για τους αρχαίους ημών, τη λεβεντιά του Κολοκοτρώνη, ου Έλληνος τον τράχηλον που ζυγόν δεν υποφέρει, ο χέστης που ψήφισε χρυσή αυγή, ο μπατριώτης που στη Χούντα κοιμόταν με ανοιχτά παράθυρα…

Αυτός ο ξεφτιλισμένος που θα βγει στο μπαλκόνι - με μπουφάν γιατί σήκωσε ψυχρούλα - και θα φωνάζει στον ξεριζωμένο.

Να μείνεις να πολεμήσεις ρε!

Ένα ζυμάρι η συνείδησή του, οι αρχές του, το αξιακό του σύστημα. Ένα παράσιτο που το αίμα σου ρουφάει, τον αέρα σου αναπνέει.

Ο κυρπαντελής δεν έχει ταξικό πρόσημο, ο κυρπαντελής εκ του ασφαλούς κατακρίνει το σύμπαν. Είναι αυτός που μόλις ακούσει για πόλεμο στέλνει τους άλλους στρατιώτες κι ο ίδιος τρέχει να αδειάσει το σούπερ μάρκετ.

Να μείνεις να πολεμήσεις ρε!

Τους βλέπεις όλους αυτούς τους ‘κρατάμε με να μην τον δείρω’.

Τους βλέπεις τους κυρπαντελήδες που μαγαρίζουν με το βλέμμα τους τη ζωή σου, εκείνο το βλέμμα το δήθεν ευγενικό, το γλείφτικο, εκείνο το βλέμμα που σε πουλάει και σ’ αγοράζει, φαίνονται μωρό μου, φαίνονται κάνουν μπαμ, από την καθημερινότητα τους από τα μικρά κι ασήμαντα τους καταλαβαίνεις.

Ο κυρπαντελής μιλάει με ρητά και παρκάρει αδιαπραγμάτευτα στη θέση ΑΜΕΑ. Κοιτάει δεξιά, κοιτάει αριστερά και τσουπ το χώνει γιατί σου λέει εδώ βρήκα τι να κάνω κι έχω και την πεθερά μου άρρωστη.

Ο κυρπαντελής έχει γίνει το ένα του με τον καναπέ γιατί είναι πολλά τα ριάλιτι και δεν τα προφταίνει. Ένας μάγειρας, μια ξώβυζη, ένας μαλάκας, ένας κατεστραμμένος, ένας κατακαημένος, ένα νησί, μια κατσαρόλα, μια καρδούλα, ένα δωδεκάποντο όλα φίρδην μίγδην. Ό,τι αποφασίσει το κοινό. Δηλαδή ο ίδιος. Ο μίζερος ο άνθρωπος που οι μόνες του πρωτοβουλίες είναι να ψηφίζει με ηδονή υποψήφιους προς αποχώρησιν.

Ο κυρπαντελής ο ζυμαροκώλης, γνωρίζει τα πάντα για την Ουκρανία, για τον πόλεμο, για τον90 Πούτιν, για το αέριο, για τον Ερντογάν, το ελληνοτουρκικό, το μεσανατολικό, πώς βγαίνει ο λεμκές, τα πάντα όλα.

Έχει πάντα δίκιο, έχει πάντα αποψάρα, έχει πάντα λόγο –λόγο μίζερο, σκατένιο, κακοποιητικό. Τρώει απ’ το πιάτο σου, πίνει απ’ το ποτήρι σου, τρέφεται από τη δυστυχία σου.

Ο ζυμαροκώλης ερωτεύεται μίζερα μια ζυμαροκώλα, κάνουν κάνα δυο ζυμαροκωλάκια που τα εκπαιδεύουν με τίποτα να μη σηκώνονται από το κάθισμα. Πού πας, Θανασάκη εσύ θ’ αλλάξεις τον κόσμο;

Όχι, ο ζυμαροκώλης δεν θα αλλάξει τον κόσμο.

Και ο κόσμος δεν θα αλλάξει τον ζυμαροκώλη.

Ο ζυμαροκώλης είναι ο εχθρός σου. Αυτός ο ανθρώπινος πολτός, αυτό το σίχαμα που χρεώνει 20 ευρώ τη φόρτιση του κινητού στον μετανάστη γιατί μπορεί, αυτό το ξερατό που βαράει το προσφυγάκι γιατί μπορεί, αυτός που όταν ήρθες κυνηγημένος από τη Μικρασία και την Κύπρο, σού βρόντηξε στα μούτρα την πόρτα, αυτός.

Διάβασε φίλε μου, τα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου: και μη μου λες μαλακίες τύπου μα αυτοί ήταν Έλληνες κι όχι ξένοι. Ξένοι ήρθαν εδώ οι πρόγονοι μου, ο παππούς μου κι η γιαγιάκα μου ξένοι τουρκόσποροι, ξένοι και παρακατιανοί.

Κι ούτε ένα πιάτο φαΐ ρε π@υστη μου.

Κι ούτε ένα γ@μημένο πιάτο φαι.

Πότε με τον εχθρό σου.

Πάντα με τον πρόσφυγα.

Πάντα με τον ξεριζωμένο.

Έλενα Ακρίτα

"Αλλά αυτοί είστε" (5) Η τροπολογία για τα χιλιάδες αυθαίρετα της Λάρκο!– Πως θα αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι

Η τροπολογία για τα χιλιάδες αυθαίρετα της Λάρκο! – Πως θα αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι

Νεφέλη Ζορμπά

Να διευθετήσει μια από τις πιο σοβαρές εκκρεμότητες για την απρόσκοπτη ολοκλήρωση των δύο διαγωνισμών που είναι σε εξέλιξη για την αξιοποίηση  των εγκαταστάσεων της ΛΑΡΚΟ, επιχειρεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας με τροπολογία που κατατέθηκε το βράδυ της Δευτέρας σε σχέδιο νόμου του υπουργείου Οικονομικών.

Η νομοθετική ρύθμιση αφορά στην τακτοποίηση των περίπου 3.000 κτισμάτων της εταιρείας, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων αποτελούν αυθαίρετες κατασκευές.

Πρόκειται για ζήτημα που ανακύπτει με μεγάλη συχνότητα στη διαδικασία αποκρατικοποιήσεων και όχι μόνο.

Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν τα 900 κτίρια στην έκταση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, τα οποία δεν είχαν νόμιμες άδειες και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να κατεδαφιστούν, ενώ αυθαίρετη κατασκευή ήταν για περισσότερο από μία δεκαετία μέχρι και το στέγαστρο Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Η διάταξη

Η διάταξη του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας προβλέπει ότι οι εγκαταστάσεις και τα κτίσματα της ΛΑΡΚΟ μπορούν να τακτοποιηθούν με υπαγωγή στον νόμο 4495/2017 περί προστασίας και ελέγχου του δομημένου περιβάλλοντος.

Η τακτοποίησή τους είναι επιβεβλημένη, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα είναι αδύνατη η μεταβίβασή τους στους επενδυτές που θα πλειοδοτήσουν στους δύο διαγωνισμούς που διεξάγονται παράλληλα από το ΤΑΙΠΕΔ και τον ειδικό εκκαθαριστή.

Η υπαγωγή πραγματοποιείται μέσα σε χρονικό διάστημα έξι μηνών από την εγκατάσταση του πλειοδότη στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, ο οποίος θα έχει στη διάθεσή του χρονικό διάστημα πέντε ετών προκειμένου να τακτοποιήσει τις αυθαίρετες κατασκευές ή να προχωρήσει στην αλλαγή χρήσεων.

Χωρίς πρόστιμο

Η υποχρέωση σύνταξης και υποβολής ηλεκτρονικής ταυτότητας για το σύνολο των εγκαταστάσεων βαραίνει τον μισθωτή, ενώ η τροπολογία προβλέπει ότι για τις αυθαίρετες κατασκευές ή αλλαγές χρήσεις δεν καταβάλλονται παράβολο και ειδικό πρόστιμο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στη διαδικασία τακτοποίησης υπάγονται και τα περίπου 650 κτίρια στους οικισμούς της Λάρυμνας και του Αγίου Ιωάννη Βοιωτίας, στους οποίους κατοικούν πολλοί από τους 1.080 εργαζόμενους της εταιρείας.

Οι εργαζόμενοι

Όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, η διαδικασία καταγγελίας των συμβάσεων των εργαζομένων είναι θέμα λίγων ημερών, ενώ η υποβολή δεσμευτικών προσφορών για τους δύο διαγωνισμούς αναμένεται στις αρχές του επόμενου μήνα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, για τις αποζημιώσεις των περίπου 1100 εργαζομένων έχει προβλεφθεί ένα κονδύλι κοντά στα 20 εκατ. ευρώ. Περίπου 200 που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης θεωρείται ότι ανέμεναν την αποζημίωση για να αποσυρθούν, ενώ άλλοι 200 ηλικίας άνω των 55 ετών, θα ενταχθούν σε ειδικό προσυνταξιοδοτικό καθεστώς.

Ο επενδυτής που θα αναλάβει τις τύχες της επιχείρησης θα αποφασίσει για το εάν θα προσλάβει ξανά τους εργαζόμενους που θα απολυθούν και πόσους από αυτούς θα χρειαστεί.

Οι διαγωνισμοί

Η ΛΑΡΚΟ αποτελεί πηγή προβληματισμού για την κυβέρνηση, δεδομένων των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει διαχρονικά. Μάλιστα, πίσω από κλειστές πόρτες ανώτατα κυβερνητικά στελέχη εκφράζουν την ανησυχία τους για την έκβαση των διαγωνισμών.

Στους δύο διαγωνισμούς για τη μίσθωση των δημόσιων μεταλλείων στη Λάρυμνα και το Λούτσι και την πώληση των μεταλλείων στην Εύβοια και την Καστοριά, που διεξάγονται από το ΤΑΙΠΕΔ και τον ειδικό διαχειριστή αντίστοιχα, συμμετέχουν τρία σχήματα. Πρόκειται για το consortium ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – AD Holdings AG, τον όμιλο Mytilineos και την Commodity and Mining Insight.

Στο ερώτημα γιατί να επενδύσει κάποιος στη ΛΑΡΚΟ, πηγές της αγοράς τονίζουν ότι η προώθηση της ηλεκτροκίνησης ενδέχεται να προσφέρει ένα παράθυρο ευκαιρίας για τη διάσωση της εταιρείας. Και αυτό, διότι οι μπαταρίες των ηλεκτρικών οχημάτων κατασκευάζονται από νικέλιο που αποτελεί το βασικό προϊόν που παράγεται στις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ.

"Αλλά αυτοί είστε" (4) Στο δρόμο 1.080 ψυχές

 ΛΑΡΚΟ: Στο δρόμο 1.080 ψυχές - Η αμαρτωλή ιστορία της οικογένειας Σκρέκα

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας, διαχρονικής, πολιτικής υπονόμευσης και οικονομικής εκμετάλλευσης της ΛΑΡΚΟ, με συνολική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και της Ε.Ε., έφτασε στο αναμενόμενο και προσχεδιασμένο από την σημερινή κυβέρνηση τέλος. Τη "θυσία" 1.080 (1300 μαζί με τις εργολαβίες) εργαζομένων, στο βωμό συμφερόντων.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΧΤΣΙΔΗΣ

Την 1η Φεβρουαρίου, τρεις υπουργοί της κυβέρνησης, οι Κώστας Σκρέκας(θυμηθείτε αυτό το όνομα, θα το δούμε παρακάτω), Χρήστος Σταϊκούρας και Κωστής Χατζηδάκης, ενημέρωσαν τα σωματεία των 1.080 εργαζομένων στην ΛΑΡΚΟ ότι το σύνολο των απασχολουμένων στο εργοστάσιο και στα μεταλλεία θα απολυθεί πριν από την υποβολή δεσμευτικών προσφορών από τους τρεις υποψήφιους επενδυτές στους δύο διαγωνισμούς, που ήδη «τρέχουν».

Την οριστική απόλυση των 1080 εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, την ανακοίνωσε στις 2 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση, σε τηλεδιάσκεψη  με τους συνδικαλιστές, στην οποία συμμετείχαν πάλι οι συναρμόδιοι υπουργοί Χρήστος Σταϊκούρας (σ.σ. θυμηθείτε και αυτό το όνομα για όσα ακολουθούν), Κώστας. Σκρέκας και Κωστής Χατζηδάκης, εν αναμονή τωβ δύο χωριστών διαγωνισμών πώλησης της ΛΑΡΚΟ μέχρι τα μέσα Μαρτίου.

Αναμένεται σύντομα να αναρτηθεί και το σχέδιο σύμβασης παραχώρησης για τα μεταλλεία Καστοριάς, Φθιώτιδας και Εύβοιας, αλλά και και για το εργοστάσιο της Λάρυμνας μαζί με τα μεταλλεία.

Όπως ανακοινώθηκε, μέχρι τη αποπεράτωση των διαγωνισμών, ο Ειδικός Διαχειριστής θα προχωρήσει στην απόλυση όλων των εργαζομένων, οι οποίοι θα λάβουν τις αποζημιώσεις με βάση την ισχύουσα νομοθεσία.

Σύμφωνα με τον ισχύον νόμο ο νέος επενδυτής, θα μπορεί να προσλάβει όσους εργαζόμενους κριθεί αναγκαίο από τους απολυμένους της ΛΑΡΚΟ.

Οι αρμόδιοι υπουργοί δεσμεύτηκαν πως οι εργαζόμενοι άνω των 55 ετών που δε θα επαναπροσληφθούν, θα ενταχθούν σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας μέχρι να φτάσουν στην ηλικία της σύνταξης. 

Ο πρόεδρος Σωματείου των Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, Παναγιώτης Πολίτης υπογράμμισε πως οι υπουργοί είπαν πως όσοι εργαζόμενοι είναι άνω των 55 ετών, (300 άτομα), θα ενταχθούν σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Οι υπόλοιποι θα μπουν στο Ταμείο Ανεργίας. Κι αν παραμείνουν πάνω από ένα χρόνο άνεργοι θα ενταχθούν στα άλλα ειδικά προγράμματα για μακροχρόνια άνεργους.

Ο Παναγιώτης Πολίτης, χαρακτήρισε παράλληλα, το πρόγραμμα της κυβέρνησης ως «κρεμάλα» υπογραμμίζοντας ότι για τους εργαζόμενους αυτό σημαίνει ανεργία, εξαθλίωση, ξεσπίτωμα.

«Μας κήρυξαν πόλεμο. Θα πάρουν απάντηση δυναμική και αγωνιστική. Δε θα τους περάσει. Θα βγούμε νικητές», δήλωσε.

Συνεχίζοντας για το σχέδιο της κυβέρνησης, ο πρόεδρος του επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, δήλωσε πως: «η κυβέρνηση ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές εξέφρασε την πρόθεση της να απολύσει όλους τους εργαζόμενους μέσα στο Φλεβάρη. Πρόκειται για ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος των επενδυτών να απαλλαχθούν από εργαζομένους "βαρίδια". Μας ενημέρωσαν πως αίτημα των επενδυτών είναι να αποχωρήσουμε από τους οικισμούς που διαμένουμε και πως η κυβέρνηση παλεύει να πείσει τους επενδυτές να μπορούν να κατοικήσουν όσοι και αν και εφόσον απορροφηθούν. Επιβεβαιωθήκαμε λοιπόν οι εργαζόμενοι που χαρακτηρίζαμε το σχέδιο της κυβέρνησης εγκληματικό που δε διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και οδηγεί σε μαρασμό όλη την περιοχή».

Πως φτάσαμε όμως μέχρι εδώ - ο ρόλος της οικογένειας Σκρέκα

Η διαχρονική κακοδιαχείριση της ΛΑΡΚΟ έφτασε στο αποκορύφωμά της, πάλι με κυβέρνηση της ΝΔ, αυτή τη φορά το 2008.

Φως στην υπόθεση της εγκληματικής υπονόμευσης και εκμετάλλευσης της ΛΑΡΚΟ για πολιτικά οφέλη και πλουτισμό συγκεκριμένων παραγόντων, ρίχνει μια συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας ειδικά για τη ΛΑΡΚΟ.

Στη συνεδρίαση της επιτροπή ο τότε υπουργος Περιβάλλοντος, Γιώργος Σταθάκης, εξηγεί ακριβώς τι συνέβη διαχρονικά με τη ΛΑΡΚΟ και το ρόλο που έπαιξε η οικογένεια του σημερινού βουλευτής Τρικάλων και Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα.

---

Η τοποθέτηση του Γιώργου Σταθάκη από τα πρακτικά της Βουλής:

«Επιτρέψτε μου να ανατρέξω λίγο στο ιστορικό και να αναφέρω μερικά χρήσιμα παραδείγματα, κάνοντας σαφές ότι οι ευθύνες βρίσκονται πρωτίστως με τη Ν.Δ.. Θα ξεκινήσω δέκα χρόνια πριν, όταν πρόεδρος της ΛΑΡΚΟ ήταν ο Τσίπρας, όχι ο Αλέξης Τσίπρας. Προφανώς, πρόκειται για συνωνυμία με τον σημερινό Πρωθυπουργό του πρώην πολιτευτή Ευρυτανίας της Ν.Δ., ο οποίος έμεινε στην ιστορία της εταιρίας για την θρυλική συμφωνία με τους Κινέζους επενδυτές, που όλο έρχονταν αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκαν.

Είμαστε στην εποχή όπου Διευθύνων Σύμβουλος είναι ο κύριος Θανάσουλας, ο οποίος αποφάσισε να προχωρήσει στην προπώληση των ποσοτήτων νικελίου που θα παρήγαγε η εταιρία τα επόμενα χρόνια, υπογράφοντας και τα σχετικά συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνου, το λεγόμενο hedging.

Με τον τρόπο αυτό εκχώρησε τα δικαιώματα πώλησης του νικελίου για το άμεσο μέλλον στην GOLDMAN SACHS εισπράττοντας σταθερό αντίτιμο.

Δυστυχώς, αυτή η συμφωνία αποδείχτηκε μη ικανή να κάνει τις σωστές προβλέπεις για τη τιμή του νικελίου, με αποτέλεσμα να κινείται μέσα στη συμφωνία η τιμή στα 15.000-30.000 δολάρια ενώ το 2006 είχε πλησιάσει τα 50.000 δολάρια και το 2007 παρέμεινε πάνω από τα 30.000 μια ατυχή συμφωνία, η οποία δημιούργησε τεράστιες ζημιές αφήνοντας αναξιοποίητο τη δυναμική του νικελίου εκείνα τα χρόνια.

Είναι κατανοητό ότι βρισκόμαστε στην περίοδο της χρηματοπιστωτικής φούσκας στην ιδέα ότι όλα τα assets οποιασδήποτε μορφής μπορούν να μετατραπούν σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα. 

Η μεγάλη αυτή ζημιά, οδήγησε στην απομάκρυνση της διοίκησης στις αρχές του 2008.

Νέος Πρόεδρος ανέλαβε ο κύριος Θεόδωρος Σκρέκας, μόνο που αυτή τη φορά δεν πρόκειται για απλή συνωνυμία, αλλά για τον επί σειρά ετών στέλεχος της ΝΔ, Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας 1990-1993, υποψήφιος Νομάρχης Τρικάλων 1994 και από το 1996 εκλεγόταν Βουλευτής Μαγνησίας μέχρι τις εκλογές του 2007, καθώς τότε δεν εξελέγη αξιοποιήθηκε στη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, επανήλθε στη Βουλή το 2009 για να αποχωρήσει το 2012 όπου τον διαδέχτηκε ως Βουλευτής Τρικάλων ο γιος του ο σημερινός σκιώδης Υπουργός στον δικό μου τομέα και φίλος ο κύριος Κωνσταντίνος Σκρέκας (σ.σ. ο σημερινός βουλευτής Τρικάλων και Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας).

Διευθύνων Σύμβουλος του κύριου Σκρέκα ήταν ο κύριος Τσουκαλάς, η εταιρεία βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική θέση έχοντας διαθέσιμα μόλις 1.000.000 ευρώ και αδυνατώντας να πάρει πιστώσεις από τράπεζες, επειδή δεν διέθετε-το υπογραμμίζω- στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης. Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ρευστότητας, η διοίκηση έσπασε τα συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνων. Ήταν ένα ακόμα μοιραίο λάθος καθώς ήδη αρχίσει η κατρακύλα της διεθνούς τιμής. Σύντομα, η ΛΑΡΚΟ υπό την διοίκηση Σκρέκα-Τσουκαλά, βρέθηκε να παράγει με κόστος- το υπογραμμίζω-20-22.000 δολάρια ανά τόνο και να πουλά σε τιμές κάτω των 10.000 δολαρίων.

Μέσα σε λίγα χρόνια δηλαδή,  οι διορισμένες από τις κυβερνήσεις της ΝΔ διοικήσεις με άμεσα πολιτικούς, κατάφεραν να χαθούν εκατοντάδες εκατομμύρια κέρδη και η ΛΑΡΚΟ να καταγράφει ετήσιες ζημιές της τάξης των 100.000.000 ευρώ.

Τότε εμφανίζεται το ζήτημα των κρατικών ενισχύσεων. Που ακόμα και σήμερα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη ΛΑΡΚΟ. Η διοίκηση προχωράει το 2009 σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 45.000.000 ευρώ. Και συνεχίζει με μια σειρά κρατικών εγγυήσεων, στη περίοδο 2010-2014. Ως αποτέλεσμα, η εταιρεία βρέθηκε κατηγορούμενη από τη Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ε.Ε. τη digeecom η οποία ζητά την επιστροφή 135.000.000 ευρώ.

Ο "πλουτισμός" της οικογένειας Σκρέκα

Συνεχίζει ο Γιώργος Σταθάκης στη συνεδρίαση της επιτροπής:

Παράλληλα με την κακοδιαχείριση έχουμε κατηγορίες για εξυπηρετήσεις ημετέρων. Ο κύριος Σκρέκας, τοποθετείται Πρόεδρος του ΔΣ της ΛΑΡΚΟ στις 22/2/2008 με αμοιβή 7.000 ευρώ μηνιαίως η οποία αναπροσαρμόστηκε αμέσως μετά στα 9.000 ευρώ με αναδρομική ισχύ.

Ένα μήνα αργότερα στις 2/6/2008, προσλαμβάνει τη νύφη του (σ.σ. δηλαδή τη σύζυγο του σημερινού Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας) κυρία Ειρήνη Kαραγκούνη -Σκρέκα.

Η κυρία Σκρέκα προσλήφθηκε αμέσως ως Yποδιευθύντρια παρακάμπτοντας την ιεραρχία με τακτικές υποδοχές ύψους 4.219,35 ευρώ, ξεπερνώντας τους παλαιότερους διπλωματούχους μηχανικούς.

Επιπλέον ο κύριος Σκρέκας, στις 13/3/2008 προσλαμβάνει και τον συμπέθερο του, τον πατέρα της κυρίας Καραγκούνη-Σκρέκα ως Διευθυντή Aσφαλείας στο εργοστάσιο της Λάρυμνας με μισθό 2.700 ευρώ, ο οποίος ήταν απόστρατος ταξίαρχος της Χωροφυλακής.

Την ίδια περίοδο προσλαμβάνεται και η κόρη του Υφυπουργού Τουρισμού κυρίου Λιάσκου, Βουλευτή Ευβοίας, με σκοπό τη συγγραφή της ιστορίας της ΛΑΡΚΟ η οποία και δεν γράφτηκε ποτέ. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η εταιρεία επαναλαμβάνω καταγράφει μεγάλες ζημιές της τάξης των 100.000.000 το χρόνο. Πριν από την κρίση και την εποχή των Μνημονίων.

Η εποχή των μνημονίων αρχίζει το 2010 και μαζί της, νόμοι με διακηρυγμένο στόχο να μπει τάξη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ανάμεσά τους ήταν και ο περίφημος νόμος για το Ενιαίο Μισθολόγιο, το Νοέμβριο του 2011. Οι νέες διοικήσεις της εταιρείας αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τον νόμο, υποστηρίζοντας ότι δεν αφορά την εταιρία, ως αποτέλεσμα, σήμερα, εκκρεμεί έρευνα για απιστία σε βαθμό κακουργήματος για 15 στελέχη των τότε διοικήσεων, προκειμένου στο ευαίσθητο αυτό θέμα να υπάρξει μια διευκρίνιση και οριστική απόφαση.

Ως να μην έφταναν, όμως, αυτά, δεν σταμάτησαν οι πελατειακές εξυπηρετήσεις, καθώς την περίοδο 2013 – 2014, όταν ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών ήταν ο κ. Σταϊκούρας –ο οποίος είναι παρών, σήμερα, εδώ και ο οποίος εκλέγεται στη Φθιώτιδα - 132 εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ  παίρνουν προαγωγή, -επαναλαμβάνω, στα τέλη του 2013 – 2014-  και γίνονται και 252 προσλήψεις, -το επαναλαμβάνω, 252 προσλήψεις. Στη διάθεση των πρακτικών, είναι οι σχετικοί κατάλογοι.

Όλες αυτές οι πρακτικές, σε συνδυασμό με την παρατεταμένη υποχώρηση των διεθνών τιμών σίδηρο-νικελίου, οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Δεν είναι μόνον αυτά που έκαναν οι προηγούμενες διοικήσεις, αλλά και εκείνα που παρέλειψαν, δηλαδή, να διαμορφώσουν ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της εταιρίας», κατέληξε ο κ. Σταθάκης.

Όπως διαβάζουμε σε σχετικό ρεπορτάζ της ΕΦΣΥΝ σχετικά με τη συγκεκριμένη συνεδρίαση, παίρνοντας τον λόγο, ο Χρήστος Σταϊκούρας παραδέχτηκε ότι τα προβλήματα της ΛΑΡΚΟ δεν δημιουργήθηκαν τα τελευταία 2,5 χρόνια, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και απέφυγε να υπερασπιστεί τον συνάδελφό του Κώστα Σκρέκα (σ.σ. υπενθυμίζουμε πως μιλάμε για τον σημερινό Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας). «Είναι άλλο το αν έγιναν και είναι άλλο αν υπήρχε οποιαδήποτε εμπλοκή», είπε ο κ. Σταϊκούρας για τα ρουσφέτια, αρνούμενος κάθε προσωπική ευθύνη.

Για ευχάριστη έκπληξη από τις αποκαλύψεις του υπουργού έκανε τότε λόγο ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος (τότε ΔΗΣΥ) που υπογράμμισε με νόημα ότι επιτέλους «έσπασε η ομερτά για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή».

Απάντηση Κώστα Σκρέκα: «Δεν έγινε κάτι παράνομο, ούτε κάτι μόνιμο»

Λίγους μήνες αργότερα από τις αποκαλύψεις Σταθάκη, το Σεπτέμβριο του 2017, ο νυν υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας (υπεύθυνος σήμερα και για την ενεργειακή κρίση ακρίβειας των νοικοκυριών), απάντησε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, σχετικά με την Λάρκο και τις προσλήψεις συγγενικών του προσώπων, που έδωσε στη δημοσιότητα το καλοκαίρι, ο κ. Σταθάκης

Ο Κώστας Σκρέκας ανέφερε χαρακτηριστικά: 

Ο πατέρας μου ήταν ένα πολιτικό στέλεχος που πριν είχε μια μεγάλη καριέρα στον ιδιωτικό τομέα και κάποια στιγμή επιλέχθηκε για 15 μήνες στη διοίκηση μιας εταιρείας.

Εγώ δεν έχω λόγο να υπερασπιστώ ή να κρίνω το τι έκανε ο πατέρας μου, πέντε χρόνια πριν εκλεγώ εγώ βουλευτής.

Είχαν παραιτηθεί όλοι τους 5 χρόνια πριν μπω εγώ στην πολιτική, και είχαν καθίσει 15 μήνες.

Δεν έχω να πω επ’ αυτού κάτι άλλο. Ξέρω ότι αυτό ήταν μια κίνηση του κ. Σταθάκη, γιατί είχα παρουσιάσει κάποια σοβαρά στοιχεία για Οργανισμούς που είναι κάτω από την εποπτεία του και δεν θέλω να πω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί έχω κάνει επ’ αυτού συγκεκριμένες ερωτήσεις στη Βουλή.

Δεν έγινε κάτι που ήταν παράνομο, ο πατέρας μου ήταν για 15-18 μήνες, παραιτήθηκε κι αυτός και οι υπόλοιποι, τελείωσε η ιστορία, εγώ αποφάσισα να μπω 5 χρόνια μετά από εκείνη την περίοδο στην πολιτική.

Προφανώς θα είχε κρίνει ότι έχουν τα κατάλληλα εφόδια και για αυτό το έκανε ο άνθρωπος (να τους προσλάβει δηλαδή στη ΛΑΡΚΟ). 

Εν πάση περιπτώσει έγινε, εκρίθησαν, και δεν έγινε κάτι παράνομο, ούτε κάτι μόνιμο.

Προσπάθησε να βοηθήσει μια εταιρεία τότε που είχε πολλά προβλήματα, και ‘γω πιστεύω ότι η συνεισφορά του πατέρα μου ήταν θετική ώστε ακόμα να υπάρχει η εταιρεία.

Ο πατέρας μου κρίθηκε, εγώ θα κριθώ για αυτά τα οποία θα κάνω.

---

Και όπως φαίνεται κρίθηκε. Άφησε 1.080 ανθρώπους στο δρόμο.